soviet murders

Paweł Andrejew był słynną postacią w polskim Wilnie lat pomiędzy dwoma wojnami światowymi XX wieku. Spolszczony Rosjanin, który był wybitnym polskim adwokatem, z mieszanej rodziny polsko-rosyjskiej od dawna mieszkającej na Litwie, zasłynął swoimi mowami obrończymi wygłaszanymi po polsku. Jego wystąpienia w sądzie znane były daleko poza Wileńszczyzną. W Jego zachowaniu w trakcie rozprawy dużo było aktorstwa, czasami niby nie uważał, wydawał się roztargniony albo demonstracyjnie zajęty czytaniem powieści kryminalnej, by nagle wkroczyć w bieg rozprawy z wnioskiem proceduralnym, bądź trafną repliką. Paweł Andrejew był popularny w Wilnie ze względu na przymioty swego charakteru i cechy moralne, chęć pomocy innym, bezinteresowność. Był człowiekiem życzliwym ludziom. Wielokrotnie występował w sądzie pro deo pomagając biednym i słabym. Wolny czas spędzał pośród przyjaciół i kolegów bądź to w restauracji, bądź na prywatnych przyjęciach. Mimo że otwarcie apolityczny, Paweł Andrejew nie bał się zająć otwartego stanowiska w sprawach, które uważał za ważne. Między innymi sprzeciwiał się narastającym w Polsce w latach trzydziestych nastrojom antysemickim, doprowadzając swoim wpływem w Wilnie do zwolnienia jednego z antysemickich profesorów Gimnazjum im.Joachima Lelewela w Wilnie. Życie Pawła Andrejewa kończy się nagle w 1942 roku. Strona ta przypomina Jego postać. Paweł Andrejew urodził się w Wilnie 14 września 1887 roku, w mieszanej rodzinie rosyjsko-polskiej. Syn rosyjskiego szlachcica - Bazylego Andrejewa, z zawodu adwokata, wychowywany był przez ciotkę Piotrowską, która wpoiła mu miłość do polskiej mowy i kultury. Ukończył gimnazjum w rodzinnym Wilnie. Brał udział w strajkach szkolnych 1905 roku. Następnie studiował prawo na uniwersytecie w Sankt Petersburgu. Zdjęcie z tego okresu przedstawia Pawła Andrejewa w mundurze studenckim. W czasie studiów Paweł Andrejew poznaje Eugenię Pochitonow, pochodzącą z Wilna jedną z jedenastu córek znanego dentysty wileńskiego Mikołaja, która po ukończeniu gimnazjum żeńskiego w Wilnie, studiowała w Sankt Petersburgu w szkole dla panien. Eugenia dobrze mówiła po polsku i czytała książki w tym języku. Fotografia przedstawia Eugenię Pochitonow w klasie maturalnej. Po ukończeniu studiów oboje powracają do Wilna i tam pobierają się. Paweł Andrejew zostaje wpisany w 1912 roku na listę adwokatów w Wilnie. Zdjęcie przedstawia Pawła Andrejewa ok. roku 1912. Karierę adwokacką Pawła Andrejewa przerywa I-sza Wojna Światowa i powołanie w 1915 roku do wojska. Wilno zostaje we wrześniu 1915 roku zajęte przez Niemcy. Dwa miesiące wcześniej młodemu małżeństwu rodzi się syn Igor. Okupacja niemiecka trwa aż do 1918r., ale jej zakończenie nie zamyka okresu, w którym wielokrotnie zmienia się przynależność państwowa Wilna. Miasto znajduje się kolejno w rękach polskiej Samoobrony, pod zarządem władzy sowieckiej, w obrębie niepodległej Polski, ponownie w rękach sowieckich, w obrębie niepodległej Litwy, od 9 października 1920 pod polskim zarządem wojskowym generała Lucjana Żeligowskiego, następnie w obrębie polskojęzycznej Litwy Środkowej, zanim powraca prawnie 20 lutego 1922 roku do Rzeczpospolitej. Fotografia przedstawia Pawła Andrejewa z synem w roku 1921 w Wilnie. Fotografował fotograf wileński M.Marskin (dawniej Chodźko). Lata międzywojenne to okres szybkiego rozwoju Wilna. Paweł Andrejew poświęca się pracy adwokackiej. Robi błyskotliwą karierę. Zyskuje reputację jako świetny mówca i doskonały znawca prawa obowiązującego wtedy w Polsce na Wileńszczyźnie. Podejmuje się spraw w sądach prowincjonalnych, spraw ludzi biednych i spraw trudnych. Jest dumny z wykonywanego przez siebie zawodu. Powtarza często polskie brzmienie starej łacińskiej maksymy, że zawód adwokata jest piękny jak cnota. Po pracy spędza czas głównie w towarzystwie kolegów. Jest lubianym kompanem towarzyskich posiedzeń. Na pytanie Kuriera Wileńskiego, jaka jest jego ulubiona książka odpowiada: -Kodeks Karny. Nie jest to dalekie od prawdy, bo Paweł Andrejew spędza większość czasu pośród ludzi. Poza tym w wolnych chwilach tłumaczy na rosyjski wiersze polskich poetów albo rysuje. ‹ Fotografia przedstawia pieczęć do lakowania listów z inicjałami Pawła Andrejewa. W 1927 roku Paweł Andrejew broni z urzędu przed sądem w Warszawie, zabójcy pierwszego posła radzieckiego w Polsce Wojkowa. Piotr Wojkow był postacią ważną dla Rosji Sowieckiej - był on wcześniej dowódcą oddziału Armii Czerwonej, który dokonał egzekucji rodziny carskiej w Rosji. W momencie zabójstwa Wojkow był równocześnie przewodniczącym delegacji sowieckiej w rokowaniach obu krajów po Pokoju Ryskim, o zwrot polskich skarbów kultury (m.in. Szczerbca). Zostaje on zabity 7 czerwca 1927r. strzałami z rewolweru na Dworcu Głównym w Warszawie przez Borysa Kowerdę, osiemnastoletniego ucznia gimnazjum z Wilna, syna działacza białogwardyjskiego. Paweł Andrejew podejmuje się tej sprawy na prośbę matki oskarżonego, która osobiście prosi Go o pomoc. Proces ten o znaczeniu międzynarodowym, powoduje, że Andrejew staje się znany w całej Polsce. Adwokat Paweł Andrejew w latach 20-tych na sali sadowej.› Pomimo to, Paweł Andrejew nie podejmuje się spraw poza Wileńszczyzną i rzadko opuszcza Wilno. Jego nieliczne wyjazdy z miasta, to wypady w góry, na narty. Był członkiem Polskiego Związku Narciarskiego. W latach trzydziestych Andrejew jest sławnym adwokatem w Wilnie z kancelarią na ulicy Mickiewicza. Pomimo swojej pozycji zawodowej, podejmuje się wielu spraw bezinteresownie, by pomoc ludziom. Prowadzi wiele spraw ziemian i ludzi ze wsi. Współcześni pamiętają go jak w długim płaszczu podbitym futrem i butach oficerskich, porusza się pociągiem i dorożkami po Wileńszczyźnie. Prowadzi dziesiątki spraw rocznie. Prowadzi też wiele spraw w obronie jednostki przeciwko potężniejszym instytucjom. Uważa że obowiązkiem adwokata jest obrona praw obywatela niezależnie od pozycji jaką zajmuje on w społeczeństwie, jego wyznania czy pochodzenia. Po prawej: pudełko ofiarowane Pawłowi Andrejewowi w 1931 roku przez Rodzinę Chocianowiczów oraz: Paweł Andrejew w kancelarii przy ulicy Mickiewicza w Wilnie, ok.roku 1922. Małżeństwo z Eugenią nie układa się dobrze. Pomimo to, adoptują oni na początku lat dwudziestych chłopca wziętego z sierocińca - Aleksandra (ur.1913 - zm.1943; urodzony jako Aleksander Keps). Eugenia z chłopcami spędza czas w domu letniskowym Andrejewów pod Niemenczynem, Paweł Andrejew pozostaje w Wilnie i poświęca się pracy adwokackiej. Mieszkanie Andrejewów mieściło się w tym samym domu co kancelaria, przy ulicy Mickiewicza 37. Zdjęcie przedstawia Pawła Andrejewa z przybranym synem Aleksandrem ok. roku 1939. Po wybuchu II-giej wojny światowej, 19 września 1939 roku miasto zostaje zajęte przez Armię Czerwoną i po kilku tygodniach przekazane Republice Litewskiej. Oficjalnie Wilno zostaje stolicą Litwy, w rzeczywistości jednak nadal jest miastem polskim. Litwini zamykają uniwersytet i teatry. Następują zmiany w sądownictwie, które uniemożliwiają pracę polskim adwokatom. Te zmiany zaskakują Pawła Andrejewa bez rezerw finansowych. Po prawej: ul. Mickiewicza w Wilnie z gmachem Sądu Okręgowego (po lewej). W budynku tym w w czasach ZSRR mieściło się NKWD, potem KGB, a obecnie znajduje się dostępne publicznie archiwum tych instytucji (Gedymina 40). W czerwcu 1940 roku, Rosja Sowiecka ponownie zajmuje miasto. Zaczynają się prześladowania polskiej inteligencji, wojskowych, pracowników sądownictwa i administracji. W krótkim okresie rządów Republiki Litewskiej w Wilnie, Paweł Andrejew uzyskał paszport, gdzie jego imię i nazwisko zostało zapisane z litewska - Povilas Andréjévas. Fakt ten opóźnia Jego aresztowanie. Był jednak w Wilnie postacią zbyt znaną: w październiku 1940 roku, Paweł Andrejew zostaje ostrzeżony o grożącym Mu niebezpieczeństwie. Ze względu na brak pieniędzy i potrzebnych dokumentów, ucieczka wydaje się niemożliwa. Paweł Andrejew decyduje się stawić czoła grożącym mu przeciwnościom. NKWD dokonuje aresztowania Pawła Andrejewa 31 października 1940 roku i osadza Go w więzieniu w Wilnie. Według relacji współczesnych, litewska część obsługi więzienia pozostała tam z czasów Rzeczpospolitej, serdecznie pozdrawiała przyprowadzonego przez agentów znakomitego adwokata, który wcześniej przychodził tam do swoich klientów. Fotografia więzienna Pawła Andrejewa z archiwum NKWD w Wilnie, ujawnionych po upadku komunizmu. Proszę zwrócić na uwagę litewską pisownię imienia i nazwiska aresztowanego. Akta reg. nr.7321, Lietuvos Ypatingasis Archivas, Vilnius, Gedymino pr.40 Paweł Andrejew zostaje wraz z innymi adwokatami wileńskimi przewieziony w głąb Rosji, do miasta Gorkij i tam w sierpniu 1941 roku, osadzony w Więzieniu Nr 1. Według świadectwa adwokata wileńskiego Rutkiewicza również tam więzionego, latem 1941 roku, kiedy w Rosji Sowieckiej formuje się Armia Andersa, części uwięzionych Polaków udaje się wydostać z więzienia. Andrejew pozostaje jednak w zamknięciu i po odparciu hitlerowskiego ataku na Moskwę (grudzień 1941), w lutym 1942 roku zostaje wytoczony Mu proces. Zgodnie z prawem radzieckim - niema adwokata. Oskarża się Go o "wrogi stosunek do Związku Radzieckiego". Paweł Andrejew nie przyznaje się do winy. Po krótkiej rozprawie, 9 lutego 1942 roku zostaje wydany wyrok kary śmierci. Andrejew odwołuje się od tego wyroku. Odwołanie pisze sam, zwraca w nim uwagę na niewłaściwą kwalifikację prawną wyroku. Apelacja ta zostaje częściowo uwzględniona, bo zostaje zmienione uzasadnienie wyroku, ale kara pozostaje niezmieniona. W marcu 1942 roku, Sędzia Kolegium Wojskowym Sądu Najwyższego ZSRR, generał Wasyl Ulrich wysyła do Gorkij telegram z poleceniem wykonania wyroku (oryginał w obecnie dostępnych aktach NKWD w Wilnie) i 16 marca 1942 o godzinie 23.00, w czasie gdy Rosja stacza ciężkie walki z Niemcami na froncie wschodnim, Paweł Andrejew zostaje rozstrzelany. Po wojnie, przez szereg lat władze radzieckie utrzymywały, że Paweł Andrejew został zwolniony z więzienia do Armii Andersa i opuścił Rosję wraz z wojskiem polskim do Pahlevi w Iranie i tam zmarł w wyniku choroby. Dopiero w 1949 roku, przy pomocy Czerwonego Krzyża, udaje się ustalić Jego prawdziwy los, choć informacja o Jego śmierci wtedy udzielona rodzinie jest bardzo ogólnikowa: zmarł w więzieniu. Jego losy w ostatnich miesiącach życia, szczegóły Jego skazania i wykonania kary, zostają ujawnione dopiero po upadku komunizmu. Grób symboliczny Pawła Andrejewa znajduje się na cmentarzu Powązkowskim (dawny Wojskowy) w Warszawie. Pamięć o znakomitym adwokacie przedwojennego Wilna nie zaginęła. Wielu Wilnian przypomina Go w swoich wspomnieniach. Był człowiekiem, który służył innym.

Strona `In Memoriam - Paweł Andrejew´ powstała w 65-tą rocznicę Jego śmierci przy współpracy wnuków i prawnuków Pawła Andrejewa • Facsimile pisma Czesława Miłosza pochodzi z Jego listu do Piotra Andrejewa, napisanego z Berkeley 19 stycznia 1983 roku • Fotografie z albumów rodzinnych zostały udostępnione przez Panią Darię Andrejew-Frączek • Informacje z archiwum byłego NKWD w Wilnie dostarczył Pan Jan Rutkiewicz • • Strona ta ukazuje się w Internecie dzięki pomocy BRCS w Gdyni • • Wilno dzisiaj: http://www.world-city-photos.org/Vilnius/ •

słowo o CONRADZIE

Śladami Conrada       

październik 2007

Leszek Szymański:

– ...pewnego razu, będąc na Cejlonie, siedząc pod olbrzymim wachlarzem śmigłowym, zdałem sobie nagle i ostro sprawę, że wędruję śladami Conrada...

Leszku, jeśli pozwolisz – chciałabym zadać Ci kilka pytań na temat Twojej działalności i publikacji, jakich dokonałeś przez kilkadziesiąt lat przebywania poza granicami Polski. Są to sprawy o których nie uczono w szkołach i przez wiele lat nie pisano w gazetach i byłoby dobrze gdyby przedstawiciele młodego pokolenia mogli dowiedzieć się czegoś na ten temat bezpośrednio od Ciebie, a nie z suchych podręcznikowych omówień. A więc wyjechałeś z Polski przeszło pięćdziesiąt lat temu jako młody pisarz, publicysta, redaktor. Przebywałeś w Indiach, na Filipinach, w Australii, Wielkiej Brytanii, w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Zacząłeś pisać po angielsku. Już kiedyś się zdarzyło, że, wyjechał z Polski młody człowiek i stał się pisarzem anglojęzycznym. To Joseph Conrad Korzeniowski. Czy wyjeżdżając miałeś świadomość, że wstępujesz w jego ślady?

dr Leszek Szymański, czyli...

– Nie, nigdy nie kojarzyłem siebie jako pisarza z Korzeniowskim. Może bardzo powierzchownie. Pamiętam, że pewnego razu, będąc na Cejlonie, siedząc pod olbrzymim wachlarzem śmigłowym, zdałem sobie nagle i ostro sprawę, że wędruję śladami Conrada, że oglądam resztki imperium brytyjskiego, podziwianego przez Korzeniowskiego za czasów świetności, że może on siedział pod tym samym wachlarzem, na tej samej werandzie popijając herbatę, lub coś mocniejszego. Prócz tego decyzja Korzeniowskiego pobytu za granicą była tylko pół-polityczna. Moja zdecydowanie polityczna.
Słyszałam, że jest wiele faktów w Twoim życiorysie, które są bardzo podobne do faktów z życia Conrada. Podobnie, jak on, wyjechałeś z kraju i nauczyłeś się języka angielskiego w wieku dojrzałym i tak jak on zachowałeś charakterystyczny akcent. Wreszcie, tak samo jak on, przestałeś pisać po polsku. Swoje utwory tworzyłeś już tylko w języku angielskim. Czy możesz powiedzieć coś więcej na temat tych zadziwiających zbieżności, których jest podobno dużo więcej?

– Wyjechałem z Polski do Indii mając skromny, ale ostry dorobek literacki w języku polskim, i osiągnięcia, z których nie zdawałem sobie nawet sprawy. Teraz po przeszło 50 latach okazało się, że prąd literacki i pismo „Współczesność” stały się rozdziałem w Literaturze polskiej, a nawet jak niektórzy uważają epoką, a ja wyrosłem na... legendę! No i co już gorsze stałem się seniorem politycznych polskich pisarzy emigracyjnych

Z angielskim byłem osłuchany od czasów gimnazjalnych. Mój ojciec Kazimierz, świetnie władał tym językiem. Duży wpływ miało na mnie, że mój serdeczny przyjaciel (i członek grupy literackiej „Współczesność”) Hindus, Kedar Nath, choć jego mową rodzinną był Urdu, pisał po angielsku. Pokazało mi to, że można coś osiągnąć w literaturze w cudzym języku. Obecnie i wtedy zjawisko w Polsce wprost unikalne. Dość dużo pisałem rzeczy publicystycznych i dziennikarskich. Najważniejsze były w „Kulturze” i „Wiadomościach (tam też parę opowiadań). Jest to rozsiane po pismach polonijnego świata, zwłaszcza, że o przedrukach redaktorzy nie fatygowali się mnie zawiadamiać.

...Dr Leslie Shyman
Podobno aby pisać w obcym języku trzeba zacząć w nim nie tylko mówić ale i myśleć? Czy tak właśnie było w Twoim przypadku?

– Korzeniowski twierdził, że od lat nim zaczął pisać już myślał po angielsku, że jego pierwsze utwory literackie były w tym języku. Na pewno dużo czytał po angielsku, ja też. Ja zacząłem wpierw tłumaczyć swe opowiadania na angielski, wygładzał mi to zawodowy agent literacki J.C. Walls, któremu wiele zawdzięczam. Pierwszym takim korektorem jeszcze w Polsce był Kedar Nath, doskonały stylista! W pewnym momencie, nagle sobie zdałem sprawę, że łatwiej mi jest pisać po angielsku, choćby z błędami, niż tłumaczyć z polskiego. Często myślałem i myślę po angielsku.
A co z Twoim warszawskim akcentem? Podobno zachowałeś go do dzisiaj?

– Jeśli chodzi o polski akcent, zachowałem go do dziś dnia. Wystarczy mi powiedzieć dzień dobry – „good morning” by pytano mnie z jakiego jestem kraju. Podobnie jak Korzeniowski nie potrafię wymówić dźwięku „th”. Zresztą i po polsku nie wyzbyłem się warszawskiego akcentu i pisząc po polsku często się łapię na tym, że piszę fonetycznie. W angielszczyźnie do tej pory nie uporałem się z rodzajnikami, których brakuje w języku polskim. Wbrew prostym regułom jest tyle wyjątków i idiomatycznych zastosowań, że nie mogę się obyć bez pomocy, kogoś urodzonego w tym języku. Chyba dlatego, że nie jest to mój język ojczysty i muszę się stale korygować, jestem uważany za świetnego stylistę. Choć moja metoda pisarska, a zwłaszcza stylistyka są wprost przeciwieństwem techniki konradowskiej.
Zauważyłam, że mówisz Korzeniowski a nie Conrad. Czy ma to dla Ciebie jakieś głębsze znaczenie?

– Tak. Józef Korzeniowski wystartował jako Joseph Conrad. Jego narodowości jest trudno się domyślić na postawie powieści i opowiadań. Ja na odwrót w literaturze (nawet w amerykańskich i australijskich słownikach pisarzy) jestem odnotowany jako Leszek Szymanski. Natomiast w życiu prywatnym jestem Dr Leslie Shyman. Nazwisko zmieniłem, gdyż jako Polak w Australii, w latach 60-tych nie mogłem dostać lepszej pracy. Pewnego dnia, jakaś sekretarka mi oświadczyła, że mam alfabetyczną zupę zamiast nazwiska. Gdy zmieniłem nazwisko, przynajmniej docierałem do „interviews”. Korzeniowskiemu ani w życiu prywatnym, ani w zawodzie marynarskim nazwisko nie przeszkadzało. Na pewno by mu przeszkodziło w starcie literackim. Konrad było imieniem symbolicznym. Wbrew intencjom rodziców Jozef Teodor Konrad nigdy nie stał się KONRADEM. Ciekawe, że Korzeniowski/Conrad, który nienawidził Rosji, Rosjan i ich literatury, nazwał swego syna Borys. Imieniem kojarzącym się bardziej z Rosją niż Ukrainą, ale już wcale z Polską....
Tak imiona kryją czasem tajemnice, czasem przysparzają kłopotów. Słyszałam, że miałeś kłopoty z powodu swojego imiennika?

– Moje imię Leszek, nadane mi w roku 1933 było wtedy dość rzadkie i długo mylone z Lechem. Dziś od Leszków aż się roi, ale skąd się w Polsce wzięli tak liczni Dariusze intryguje mnie do tej chwili. Nota bene, kiedyś miałem przez te swe pierwsze imię trochę kłopotów. Otóż w Londynie krył się w szpitalu dla psychicznie chorych mój imiennik, który się produkował rzewliwymi religijnymi opowiastkami w „Dzienniku Polskim”. Prasa w PRL miała duży ubaw z domniemanego przestawienia przeze mnie chorągiewki. Nawet Jerzy Giedroyć w to uwierzył. Jak się sprawa wyjaśniła była to już musztarda po obiedzie.

A mówiąc jeszcze o narodowości to obracam się twórczo w kręgu polskim. Choć większość mych opowiadań i powieści jest osadzona na egzotycznym tle bohaterami są Polacy. Bo potrafię wczuć się w psychikę polską, ale nie umiem oddać bohaterów innej narodowości. Osadzić ich w realiach. Conrad wybrnął z tej trudności stwarzając niejako abstrakcyjne postacie, ponadczasowe i stale stosując technikę narratora. Egzotyczne tło to dla niego dekoracja.
Jest jeszcze jedna zbieżność – podobnie jak Joseph Conrad nie wybrałeś sobie na żonę Polki. Czy to był świadomy wybór, czy też głos serca?

– Korzeniowski już jako Conrad przyznawał się, że pociągały go orientalne kobiety, ale że nie odważył się przekroczyć granicy. W ogóle przez przeszło dwadzieścia lat był kawalerem. Mnie te rasowe granice nie przerażały, przekraczanie ich było fascynujące.
Teraz pytanie z rodzaju trudnych. Joseph Conrad spotykał się z zarzutami współczesnych. Krytycy zarzucali mu brak patriotyzmu, wytykali, że porzucił kraj dla korzyści materialnych, że sprzeniewierzył się obowiązkowi narodowemu odchodząc od ojczystego języka i pisząc po angielsku w czasach, gdy ojczyznę zniewolili zaborcy Eliza Orzeszkowa oburzała się, że Korzeniowski wzbogaca kulturę Anglosasów, „którym nawet ptasiego mleka nie brakuje”. Czy Ty też spotykałeś się z zarzutami wynikającymi z faktu, że dla swej twórczości wybrałeś język angielski?

– Zarzuty Orzeszkowej są idiotyczne, zresztą nie tylko jej, bo zabrała głos w ramach szerszej dyskusji, o ucieczce talentów z Polski. Korzeniowski wyjechał z Krakowa jako kilkunastoletni chłopak. O Polsce mało co wiedział. Podobnie jak o życiu ludzi między którymi spędzał urlop na mniej lub więcej egzotycznym lądzie. Wiec jak mógł pisać powieści z polskim tłem? Pisarzem został, gdy żaglowce wyszły z mody i liczył na utrzymanie się z pióra. Gdyby został w Polsce nie wiadomo, czy w ogóle byłby pisarzem. Ojciec Apollo był literatem, ale zasłynął jako niefortunny polityk i konspirator. Zarzuty za wyobcowanie się padły dopiero wtedy, gdy Conrad stal się sławny. Wątpię, aby w Polsce kiedykolwiek stal się sławnym. ... Jeśli o mnie chodzi, to zacząłem pisać po angielsku idąc między innymi za radami Giedroycia i Grydzewskiego. Rynki zbytu dla prawdziwych pisarzy ciągle się kurczyły. Dla pisarzy emigracyjnych piszących po polsku nie istniały. Nigdy nie stałem się sławny. A w Polsce byłem unicestwiony przez cenzurę, więc prawie nic o mnie nie pisano. A tym bardziej o moich sukcesach, które odnosiłem u krytyków ale nie czytelników.
Joseph Conrad Korzeniowski naraził się też rodakom swoim ironicznym stosunkiem do twórczości Henryka Sienkiewicza, którego „Trylogię” nazwał w jednym z listów do Kazimierza Waliszewskiego „Heroiczną ewangelią św. Henryka”. Czy w tym przypadku Twoja opinia jest również zbieżna z opinią Conrada?

– Moje i Conrada gusty literackie są bardzo różne. Ale w tym wypadku się pokrywają. Gdy czytałem ponownie „Trylogię” jako dorosły człowiek uznałem to za bzdury. Z trudem i z obowiązku dobrnąłem do końca tego dzieła.
Myślę, że polscy czytelnicy chcieliby się dowiedzieć czegoś więcej na temat Twojej twórczości z okresu po wyjeździe z Polski. Są to wszystko dzieła, które napisałeś po angielsku. W Polsce nie ukazały się dotychczas tłumaczenia. Może więc opowiesz nam o swoim dorobku literackim.

– Zacznę od tego, że nie jestem powieściopisarzem i nowelistą sensus strictum. Jestem także historykiem i politologiem. Napisałem monografie „Casimir Pulaski in America”. Pokazałem olbrzymią rolę jaką odegrał Pułaski w amerykańskiej wojnie domowej, podkreślam, że to była wojna domowa. Pokazałem jego konflikt z Waszyngtonem. Wyciągnąłem mnóstwo nieznanych dokumentów. Ustaliłem szczegóły i szczególiki. Daty, nazwiska, a nawet jak wyglądały guziki w Legionie Pułaskiego. Kopalnia wiadomości dla „Pułaskologów”.

Następnie opracowałem historię „Solidarności” z punktu widzenia systemowego. Książka znakomicie przyjęta przez zawodowych politologów.

„Living with the Weird Mob” to eseje na temat Australii, Anglii i Filipin. Parę lat temu ukończyłem, proszę mi wybaczyć samochwalstwo, rewelacyjną biografię, choć nie monografię, Pawła Strzeleckiego.

Z książek ściśle literackich wydałem zbiór opowiadań „Escape to the Tropics”. Seria dłuższych opowiadań połączonych osobą bohatera Jana Skrzetuskiego (pseudonim Akowski) to „On the Wallaby Track” – Na Kangurzym Szlaku. Pisane w stylu londonowskim i dzieje się w tropikalnej Australii i na Nowej Gwinei. Opowiadania cieszyły się dość dużym i międzynarodowym powodzeniem, ale nigdy się nie ukazały w formie książkowej. Największe powodzenie zdobyły w Holandii.

„Warsaw Aflame” to historia niemieckiej okupacji Polski”, graficznie współpracował ze mną Czesław Banasiewicz.

„Narzeczone” to „romans” sydnejski z lat 60-tych. Było to drukowane odcinkowo w paru pismach emigracyjnych. Po polsku jest również broszurka „Pulaski Bohater Nieznany”.

W maszynopisach pozostaje jeszcze parę powieści po angielsku i dwa skrypty filmowe.
A nad jakimi dziełami pracujesz teraz? Wiem, że jednym z nich jest monografia Jose Rizala – bohatera filipińskiego. Poza tym słyszałam, że piszesz traktat filozoficzny dotyczący tajemnicy istnienia. Kiedy te dzieła będą wydane i czy ukażą się w języku polskim?

– Moja biografia Jose Rizal’a będzie, mam nadzieję, czymś niezwykłym. Nie chodzi tu tym razem o fakty, opieram się głównie na znanych źródłach, ale są tam liczne interpretacje, tło historyczne i dygresje w sfery filozoficzne i literackie. Staram się też łączyć biografię Filipińskiego bohatera ze sprawami polskimi i ogólnymi. Mam nadzieję, że przez to będzie to książka interesująca nie tylko dla Filipińczyków i Polaków, ale dla międzynarodowego czytelnika.

Co do traktatu filozoficznego to raczej zamierzony „opus”, gdzie „opisuję” swą religio-filozofię. Chcę to opracować bardzo solidnie i w miarę możliwości naukowo, to jest bez sztucznych założeń i prawd objawionych, najwyżej znajdą się tam intuicyjne domysły – prawdy, których nie mogę udowodnić, stąd wynika me określenie religio-filozofii. Nie mogę się tym zająć na serio nim ukończę Rizala. Nie potrafię pisać na raz dwu rzeczy. Jestem jednotorowy. Staram się nasiąknąć XIX wiekiem...

W ogóle mam dużo planów literackich. Zobaczymy, albo nie, co z tego wyjdzie. Jak na razie przekonałem się, po krótkim wypadzie do Polski, po 50 latach !, że na rynek polski nie mam co liczyć, więc ostanę się przy języku angielskim jako narzędziu literackim, więc w tym miejscu kłaniam się panu kapitanowi Józefowi Korzeniowskiemu zwanemu Conradem.
Na zakończenie chciałabym złożyć Ci gratulacje z powodu przyznania Ci w lipcu bieżącego roku przez ”Miasto Literatów” nagrody im. Josepha Conrada Korzeniowskiego.
Dziękuję za rozmowę i życzę dalszych sukcesów.

Wywiad przeprowadziła Jurata Bogna Serafińska

Warszawa, 2007 r.

Dr Leszek Szymański – literat, dziennikarz, założyciel i pierwszy redaktor naczelny legendarnego pisma „Współczesność”. Po wyjeździe z Polski w roku 1958 trafił przez Indie, Filipiny, Australię i Anglię do USA, gdzie mieszka obecnie. Na jesieni 2006r. odwiedził Polskę z okazji obchodów pięćdziesięciolecia powstania „Współczesności”. W lipcu 2007 roku dr Leszek Szymański otrzymał przyznaną mu przez „Miasto Literatów” nagrodę im Josepha Conrada Korzeniowskiego. Uroczystość wręczenia nagrody odbyła się 22 lipca w Orlando na Florydzie.

Wywiad opublikowano w polonijnym Portalu „Miasto Literatów”.

Przeczytaj również: Tajemnica smugi cienia(link)
Poleć ten artykuł znajomemu | zobacz co słychać na forum

czytactwo polactwa 2009

Literatura polska


1. Małgorzata Kalicińska „Dom na rozlewiskiem” (Zysk i S-ka Wydawnictwo) – 291 260 egz.

2. Katarzyna Grochola „Kryształowy Anioł” (Wydawnictwo Literackie) – 181 992 egz.

3. Małgorzata Kalicińska „Miłość nad rozlewiskiem” (Zysk i S-ka Wydawnictwo) – 181 532 egz.

4. Małgorzata Kalicińska „Powroty nad rozlewiskiem” (Zysk i S-ka Wydawnictwo) – 181 134 egz.

5. Janusz L. Wiśniewski „Bikini” (Świat Książki) – 66 313 egz.

6. Monika Szwaja „Gosposia do wszystkiego” (Wydawnictwo Sol s.c.) – 59 053 egz.

7. Waldemar Łysiak „Czwórka” (Nobilis) – 49 000 egz.

8. Joanna Chmielewska „Porwanie” (Wydawnictwo Kiln) – 47 000 egz.

9. Marek Krajewski „Głowa Minotaura” (W.A.B.) – 43 778 egz.

10. Barbara Jasnyk „Kaktus w sercu” (W.A.B.) – 43 440 egz.

11. Olga Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych” (Wydawnictwo Literackie) – 42 161 egz.

12. Wisława Szymborska „Tutaj” (Wydawnictwo Znak) – 41 883 egz.

13. Andrzej Sapkowski „Żmija” (superNOWA) – 39 972 egz.

14. Alfred Szklarski „Tomek w krainie kangurów” (Muza SA) – 32 261 egz.

15. Andrzej Pilipiuk „Homo bimbrownikus” (Fabryka Słów) –30 000 egz.

16. Andrzej Maleszka „Magiczne drzewo. Czerwone krzesło” (Wydawnictwo Znak) – 28 368 egz.

17. Katarzyna Grochola „Trzepot skrzydeł” (Wydawnictwo Literackie) – 21 347 egz.

18. Jacek Dukaj „Wroniec” Wydawnictwo Literackie) – 20 850 egz.

19. Michał Witkowski „Margot” (Świat Książki) – 17 847 egz.

20. Julia Kamińska „Brzydula. Pamiętnik” (W.A.B.) – 17 817 egz.

Literatura obca

1. Rene Goscinny, Jean Jacques Sempe „Nieznane przygody Mikołajka”. Tłum. Barbara Grzegorzewska (Wydawnictwo Znak) – 197 099 egz.

2. Carlos Ruiz Zafon „Marina”. Tłum Katarzyna Okrasko, Carlos Marrodan Casas (Muza SA) – 144 099 egz.

3. Stieg Larsson „Zamek z piasku, który runął”. Tłum. Alicja Rosenau (Czarna Owca) – 113 387 egz.

4. Stieg Larsson „Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet”. Tłum. Beata Walczak-Larsson (Czarna Owca) – 112 604 egz.

5. Paulo Coelho „Zwycięzca jest sam”. Tłum. Jerzy Jarek Jeździkowski(Drzewo Babel) – 99 000 egz.

6. Stieg Larsson „Kobieta, która igrała z ogniem”. Tłum. Paulina Rosińska (Czarna Owca) – 97 688 egz.

7. Bernhard Schlink „Lektor”. Tłum. Karolina Niedenthal (Muza SA) – 66 091 egz.

8. Carlos Ruiz Zafon „Cień wiatru”. Tłum. Beata Fabjańczuk-Potapczuk, Carlos Marrodan Casas (Muza SA) – 63 964 egz.

9. Harlan Coben „Zachowaj spokój”. Tłum. Zbigniew A. Królicki (Wydawnictwo Albatros Andrzej Kuryłowicz) – 57 200 egz.

10. Dan Brown „Anioły i demony”. Tłum. Bożena Jóźwiak (Wydawnictwo Albatros Andrzej Kuryłowicz//Wydawnictwo Sonia Draga) – 57 000 egz.

11. Clive Staples Lewis „Lew, czarownica i stara szafa”. Tłum. Andrzej Polkowski (Media Rodzina) – 50 020 egz.

12. Chufo Llorens „Władca Barcelony”. Tłum. Jerzy Żebrowski (Wydawnictwo Albatros Jerzy Kuryłowicz) – 49 300 egz.

13. Paulo Coelho „Weronika postanawia umrzeć”. Tłum. Basia Stępień, Grażyna Misiorowska (Drzewo Babel) – 45 053 egz.

14. Rene Goscinny, Jean Jacques Sempe „Nowe przygody Mikołajka” T. 1 (Wydawnictwo Znak) – 44 041 egz.

15. Sherry Jones „Klejnot Medyny”. Tłum. Maria Smulewska (Wydawnictwo Otwarte) – 41 162 egz.

16. Paulo Coelho „Pielgrzym”. Tłum. Krystyna Szeżyńska--Maćkowiak (Świat Książki) – 40 032 egz.

17. Henry Drummond „Największy dar”. Tłum. Zofia Stanisławska (Świat Książki) – 38 145 egz.

18. John Grisham „Prawnik”. Tłum. Krzysztof Bereza (Wydawnictwo Amber) – 36 000 egz. (wartość szacunkowa)

19. Paulo Coelho „Jedenaście”. Tłum. Basia Stępień, Marek Janczur (Drzewo Babel) – 34 030 egz.

20. Carlos Ruiz Zafon „Gra anioła”. Tłum. Katarzyna Okrasko, Carlos Marrodan Casas (Muza SA) – 32 7444 egz.

Literatura faktu


1. Pierre Dukan „Nie potrafię schudnąć” (Wydawnictwo Otwarte) – 184 851 egz.

2. Rhonda Byrne „Sekret” (Nowa Proza) – 114 609 egz.

3. Wojciech Cejrowski „Gringo wśród dzikich plemion” (Zysk i S-ka Wydawnictwo/Bernardinum) – 105 690 egz.

4. Wojciech Cejrowski „Rio Anaconda” (Zysk i S-ka Wydawnictwo) – 82 192 egz.

5. Robert Saviano „Gomorra. Podróż do imperium kamorry” (Czytelnik) – 66 581 egz.

6. Małgorzata Kalicińska „Fikołki na trzepaku. Wspomnienia z podwórka i nie tylko” (Zysk i S-ka Wydawnictwo) – 56 642 egz.

7. Pierre Dukan „Nie potrafię schudnąć. 350 nowych przepisów” (Wydawnictwo Otwarte) – 54 162 egz.

8. Valerie Tasso „Dziennik nimfomanki” (Świat Książki) – 47 843 egz.

9. Ks. abp Mieczysław Mokrzycki, Brygida Grysiak „Najbardziej lubił wtorki” (Wydawnictwo M) – 46 000 egz.

10. David Servan-Schreiber „Antyrak” (Wydawnictwo Albatros Andrzej Kuryłowicz) – 45 500 egz.

11. Leszek Kołakowski „Czy Pan Bóg jest szczęśliwy i inne pytania” (Wydawnictwo Znak) – 33 942 egz.

12. Marek Edelman „I była miłość w getcie” (Świat Książki) – 31 980 egz.

13. Waris Dirie „Kwiat pustyni” (Świat Książki) – 30 807 egz.

14. Anna Mieszkowska „Dzieci Ireny Sendlerowej” (Muza SA) – 25 787 egz.

15. Corinne Hofmann „Biała Masajka” (Świat Książki) – 25 156 egz.
Rzeczpospolita
DRUKUJ
Dostęp SMS
WYŚLIJ

Licenc

http://www.rp.pl/artykul/73290,436816.html

k r z y ż * P o l s k i

"Ten film wideo został usunięty przez użytkownika."

2010-04-15 10:38:11 | 83.2.211.* | trujrtsiu

Re: Światowe media o tragedii pod Smoleńskiem [6]
PO KOLEI:

przeczytajcie odsluchajcie i módlcie sie ,bo to zaplanowana i wyrezyserowana katastrofa a
nie blad pilota...

wszystko zaczelo sie od przypadkowego przechodnia ktory nagral cos czego nie powinien:

http://www.niezalezna.pl/article/show/id/33058

oto filmy:
najlepiej zgrac na DVD wlaczyc na pelny okran i ogladac klatka po klatce ,na poczatku sam
nie widzialem nie slyszalem ae przy kazdej kolejnym podejsciu widzialem i slyszalem coraz
wiecej i jest to przerazajace ...

powiekszenie pixeli o 50%
http://www.youtube.com/watch?v=Eeo_3Qut3JM

horyzontalne zageszczenie
http://www.youtube.com/watch?v=85AzzocyE1w

powiekszenie slow motion
http://www.youtube.com/watch?v=dLvl2ne47oQ

sound 9db-plus18db
http://www.youtube.com/watch?v=nfm2e-Z4Uwg

powiekszenie
http://www.youtube.com/watch?v=0Yo-bdHHNO8

W tle słychać mnóstwo głosów po polsku!

z tego co rozpoznałem bez wątpliwości:

21 sekunda - "uspokój się!"
26 sek - "bardzo ładnie"

i strzał jakby z tłumikiem - ale to nie jest zwykła broń, takiej jeszcze nie słyszałem

28 sek - "święty Jezusie"
31 sek - "jak możecie"

CZas .00:49 słychac ze woła kogos rusek "dawaj tuda paskuda"chodzcie do mnie 00:53 mówi
"strejlaj" potem słychac przeładowanie broni i 00:57 strzałsad.gifsad.gif Boze oni ich
pozabijali!!!! ciała potem wzieli do moskwy i spreparowali! masakra ten człowiek ktory to
krecił musiał byc po drugiej stronie cdlatego go nie zauwazyli!

i teraz najważniejsze: strzały

1.07 strzał
1.09 sek - śmiechy co najmniej 3 osoby prawie jednocześnie
1.12 sek - "ja wam h..je dam" i zaraz natychmiast strzał
1.16 strzał
-----------------------------------------------------------------------------

00:12 słychac po polsku stanowczym tonem"uspokój sie" ;
00:16 "patrz mu w oczy" ;
00:21 jeden jeszcze raz tym razem bardzie proszacym tonem "uspokój sie"
00:23 pusty trzask jakby uderzenie i potem chyba "ała";
00:29 po polsku"idziesz(to znak by sygnał puscili)
00:22 cos niewyraznie po rosyjsku "zjob"
00:47 po rosyjsku "dawaj tuda paskuda" ;
00:50 "ubijaj tuda"
00:51 po polsku :"Boże mój Boże"
00:53 TERAZ NIECH BÓG MI TO WYBACZY ALE TO GŁOS PREZYDENTA --CO JEST???--
00:53 streljaj" ;
00:55 przeładowanie broni słychac
00:57 strzał ; 01:00 autor filmu "ni ch*** sybir"
01:06 strzał ;
01:07 smiechy;
01:13 "gdie! na zad!"
01:22 strzał
01:23 dziadek "a gdie wchodisz tu... kola"
01:23" ni h*** siebie"

dla mnie nie ulga wątpliwości, informacja z powietrza o 3 osobach, które przeżyły się nie
wzięła.
Widocznie znaleźli i zaraportowali, że są żywi i poszło dalej - przeciekło do mediów bo
ktoś się wygadał z podwładnych. Później padł rozkaz co z tym zrobić i już była cisza i
oficjalna informacja, że nikt nie przeżył. Jeśli informacja o przeżyciu była fikcją to po
co była ogłoszona ? Od tak ? I dlaczego akurat 3 a nie 7... Na pewno te 3 osoby przeżyły.
Co się z nimi stało ? ktos się ostrzeliwuje a oni się z niego śmieją, przynajmniej nasi
tam walczyli i polegli w walce a nie zarzynani jak psy

1:07 potwierdzam , wcześniej napisałam więcej , ale mi wycięło .Trochę powtórzę
:Dostrzegam wyraźnie mężczyznę ubranego tak jak piszesz zsuwającego się z kabiny. Pada
strzał, słychać śmiech i przerażony męski głos : nie nada.. strielać . pada strzał i
wtedy mężczyzna w niebieskiej kurtce odwraca się -on to widział i szybko odchodzi w
przeciwnym kierunku. Rozumiemy co powiedział : nie trzeba strzelać .Ten kto to nagrywał ,
może nie umiał dobrze nagrywać ,ale wiedział co rejestrować. Niech Go Bóg ma w swojej
opiece. Adam -Twoje spostrzeżenia też potwierdzam . Przecież tam pojawia się najpierw
1dłoń , potem druga i potem to wyciągnięcie ręki jak przy wychodzenieu. Jeśli na
pokładzie byli mężczyżni w ubraniach/ mundurach koloru zbliżonego do tła w zmień obrazek
i mieli białe chustki pod szyją ( jeden na pewno)to katastrofę przeżyło wg mnie 3-4
mężczyzn i jedna kobieta.

w ostatniej sekundzie słychać z daleka pojazd na sygnale - czyli tam nie powinno być w
tym czasie NIKOGO bo ratownicy jeszcze nie są na miejscu! dopiero jadą

...zreszta caly watek jest na tych 2 stronach:

http://www.niezalezna.pl/article/show/id/33055

http://www.niezalezna.pl/article/show/id/33058

trudno uwierzyc ale ciezko niedostrzegac faktow w takich sytuacjach.

e: Światowe media o tragedii pod Smoleńskiem [3]

To był zamach. Ale wina nie leży tylko po stronie putina. Wydaje mi sie ze Tusk maczał w
tym palce. To szuja i zlodziej. Po za tym też miał motyw. A nawet kilka.
Od dawna próbowal zbratac sie z putinem. To już koniec Polski. Jeżeli wybory prezydenckie
wygra ktoś z PO to już po nas. Ta katastrofa zblizy Polske i Rosje. Ale rosja to silne
państwo i powoli bedzie interweniowac w polska polityke aż zabierze nam suwerennosc i
przejmie kontrole nad naszym państwem. I znów historia zatoczy koło. tak jak to było z
rozbiorami, II wojna światową, i komuną. Znow zacznie nami rzadzic Rosja.

Pozatym historia już zatoczyła koło... 70 lat temu sowieci popełnili zbrodnie na polakach
w katyniu- dzis zrobili to poraz kolejny. Wtedy prowadzili sledztwo w tej sprawie, i
teraz też prowadza. Wtedy zatuszowali cała prawde, teraz tez tak robią... Mówia że to
mgła...że wina pilota... że zły stan samolotu... ale prawdy o tej katastrofie tak jak i o
zbrodni katyńskiej dowiemy sie za jakies 70 lat... PUTIN TO MORDERCA a Tusk mu nas
sprzedał... POLSKA UPADNIE...
dlatego ludzie powinni być świadomi jakim lajdakiem jest tusk i cale PO, ale media są
najprawdopodobniej przekupione przez nieprzyjazne nam państwa i tylko nadają nam zle
informacje,a większość ludzi jest zbyt glupia i wierzy wszystkim mediom... nawet taki
tvn24 jest caly przekupiony, i jest to nawet udowodnione, bo tvn24 stoi bardzo za PO,
niemcami i rosją... ale inne media też są przekupione... myśle że nawet jak śledztwo w
sprawie tej katastrofy coś pokaże to i tak rosjanie nie pozwolą mediom nic powiedzieć, bo
wtedy byla by cala afera przeciwko rosji, i caly świat obrucilby się przeciwko niej... to
że byla mgla i drzewo to jest jedno wilekie klamstwo i pokazuje ono, że media są
przekupione, bo nikt o zdrowym rozsądku nie wyśle samolotu jak jest mgla tylko sprawdzi
wcześniej... To co media mówią ludziom to jest klamstwo, ale wszyscy ludzie im wierzą...
przez to jeszcze więcej ludzi będzie glosowalo w wyborach na PO... A w tym samolocie
lecialo bardzo dużo porządnych ludzi, którzy byli by wspanialymi kandydatami, a teraz
Tusk się go pozbyl... Niektórzy ludzie są po stronie Tuska i Putina, bo media pokazują
ich w bardzo dobrej stronie, co oczywiście jest kolejnym klamstwem. Polsce potrzeba
jakieś dobrej telewizji, która nie jest przekupiona, ale nadaje informacje, które są
prawdziwe, a nie daje się przekupić ruskom... Taka która by pokazala calą prawdę o Tusku,
o Rosji i Putinie itd... Może wtedy polakom otworzylyby się oczy... Ale ta telewizja
najprawdopodobniej zostala by zniszczona przez Putina itd... bo by się o nim źle
wypowiadala... Już kiedyś bylo dosyć glośno o tej sprawie, jak zostala ta rosyjska
dziennikarka otruta i zmarla, bo zadawala zle pytania, i źle się wypowiadala o rosji... a
kto za tym morderstwem stal? oczywiście że putin...
tak samo jak śp. kaczyński pojechal do gruzji pomóc prezydentowi gruzinów to co putin
zrobil? zrobil na nich zamach i ledwo co uszli z życiem, ale dzięki bogu zamach byl
nieudany.
A na pewno slyszeliście o Juszczence... prezydentowi z Ukrainy, pamiętacie jak z tym
gazem bylo i co się z jego twarzą stalo? to też byl dobry prezydent, który byl przeciwko
rosji... ale potem ruscy go dorwali...
To są wszyscy ludzie którzy próbują się sprzeciwić rosji, i jak na tym kończą...
zreszta caly watek jest na tych 2 stronach:

http://www.niezalezna.pl/article/show/id/33055

http://www.niezalezna.pl/article/show/id/33058

trudno uwierzyc ale ciezko niedostrzegac faktow w takich sytuacjach.

++++++++++++++++++++++++++++++
http://www.money.pl/forum/temat,30,2186493,2186493,15,0,swiatowe;media;o;tragedii;pod;smolenskiem.html

Tu-154M 101 nie "dachował"

http://myph.us//pics/53670_shemasmolenskl3.jpg.

Tu-154 nie "dachował" (Tommy Lee)

Maryla, pon., 03/05/2010 - 12:44

Tym razem zajmę się ostatnim odcinkiem toru Tu-154, od uderzenia lewym skrzydłem w brzozę do chwili upadku. Znów polegam na informacjach przekazanych przez Sergieja Amielina, bo innych nie mam. Opieram się na rysunku opublikowanym tu przez użytkownika bosmanx. (link do rysunku).

Pod uwagę biorę drzewa od 5 (brzoza) do 9 (ostatnie) licząc w kolejności od pierwszego zarejestrowanego ścięcia drzewa, najdalej od lotniska.

Interesuje mnie obecnie obrót samolotu wokół osi kadłuba w funkcji odległości. Na podstawie zdjęć drzew i ich położenia możemy określić następujące punkty, w których znajdował się Tu-154.

5 punkt l=0 x=0

6 punkt l=30,6 x=11,07

7 punkt l=116,7 x=87,2

8 punkt l=173,5 x=110,21

9 punkt l=197,8 x=121,7

l - odległość w metrach od punktu 5 (brzoza)

x - obrót samolotu wokół osi kadłuba w stopniach, w lewą strona (przeciwnie do ruchu wskazówek zegara)

Na koniec określamy odległość punktu X (przybliżonego miejsca uderzenia Tu-154 w ziemię) - 338,3 metry.

Wszystkie punkty nanosimy na wykres.

Wnioski:

1. Tu-154 nie obrócił się na "plecy", podwoziem do góry. W chwili uderzenia w ziemię nie "dachował", lecz obrócony był o około 90 stopni przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, z lewym uszkodzonym skrzydłem skierowanym w dół, prostopadle do podłoża. Analiza przebiegu katastrofy wykonana przez S.Amielina jest nieprawidłowa ( tu i tu ).

Teraz przedstawię uzasadnienie. Po uderzeniu lewym skrzydłem w drzewo, samolot stracił jego koniec na długości około 5,5 metra (patrz komentarz blogera empan), czyli około 1/3 długości skrzydła. Uszkodzona została przy tym, lub utracona, lewa lotka. W wyniku tego, siła nośna prawego skrzydła była większa niż skrzydła lewego, co wprawiło samolot w ruch obrotowy w lewo wzdłuż osi kadłuba. Od punktu 5 do punktu 7 kąt obrotu wzrósł od 0 do blisko 90 stopni, wzrastała przy tym prędkość obrotowa. Po przekroczeniu punktu 7 i kąta 90 stopni, prędkość obrotowa zaczęła maleć bowiem różnica siły nośnej prawego skrzydła, przy locie grzbietowym, działała teraz w prawo. Odcinek B-C to prawdopodobny dalszy przebieg obrotu samolotu. Opisane powyżej czynniki działały w kierunku stabilizacji kąta obrotu wokół 90 stopni.

2. Odchylenie toru lotu w lewo, po uderzeniu w brzozę, było spowodowane ustawieniem sterów wysokości na wznoszenie.

Wykazałem w poprzedniej notce, że Tu-154 przed punktem 5 nabierał wysokości, stery wysokości ustawione były więc na wznoszenie. Po uderzeniu w brzozę zaczął skręcać w lewo, lecz bezpośrednią przyczyną zmiany kierunku nie było to uderzenie. Pierwotną przyczyną był obrót maszyny wzdłuż osi kadłuba w lewo. Stery wysokości działały wówczas jak ster kierunku, działając z tym większą siłą im kąt obrotu był bliższy 90 stopni. Tor lotu od zderzenia z brzozą do chwili uderzenia w ziemię nie był linią prostą lecz parabolą.

PS

Bloger empan przygotował ulepszoną wersję rysunku w formacie AutoCad z poprzedniej notki, bardziej profesjonalną niż moja. Jeżeli ktoś jest zainteresowany to polecam.

http://tommy.lee.salon24.pl/177419,tu-154-nie-dachowal

‹ Analiza głównego i praktycznie jedynego dowodu w sprawie katastrofy pod Smoleńskiem w dniu 10 kwietnia(synteza) Kiedy powstaną antyPiSowskie bojówki? (finispoloniae) ›
+++++++++++++++++++++++

http://tommy.lee.salon24.pl/177419,tu-154-nie-dachowal

Katyń 2. m a r s j a n i e

MOTTO:

śledztwo prowadzą oni, są w posiadaniu wszelkich dowodów i informacji - nic się więc im nie udowodni. I dlatego wcale im nie zależy, żeby odsunąć od siebie wszelkie podejrzenia, wręcz takie podejrzenia są im na rękę - mają odstraszać potencjalnych naśladowców Kaczyńskiego. Putin jest bardzo bezczelnym czekistą - przypomina mi się jak Merkelową postraszył psem. Moim zdaniem przekaz Putina jest bardzo jasny i dobitny: przyjechał na groby katyńskie przywołując sobie Tuska a pomijając Kaczyńskiego. Za zbrodnię katyńską nie przeprosił, co sprawiło, ze jego obecność na grobach polskich oficerów była dla ofiar, rodzin i wszystkich Polaków ubliżająca. Taka bezczelność mafiosa - przyjść na pogrzeb i pokazać się rodzinie zamordowanego, by ją zastraszyć. Co zostało zrealizowane w Krakowie na pogrzebie prezydenta Kaczyńskiego. Dodatkowym przekazem jest brak na pogrzebie przywódców państw zachodnich: oni wam nie pomogą - jesteście zdani na łaskę Rosjan i Niemców. Prezydenci Rosji i Niemiec w Krakowie się pojawili.

Przypomina się scena z "Misia": nie mamy pana płaszcza i co pan nam zrobi?

oszołom z Ciemnogrodu
++++++++++++++++++++

Rosjanie wykorzystali sytuację...

Chłodny Żółw, 1 maj, 2010 - 22:55

Na początek przypomnienie najbardziej kuriozalnej wypowiedzi na temat nieodpowiedzialnych podejrzeń wobec Rosjan.

---

Aleksander Smolar:: Ja uważam, że to było skandaliczne i nieodpowiedzialne. Nieodpowiedzialne, bo po prostu jeżeli zada się proste pytanie dlaczego mieliby to zrobić, zważywszy, że wybory i tak miały być niedługo, i że prezydent Kaczyński nie miał wielkich szans ponownego wyboru, dlaczego mieliby to robić?! Mi się wydaje, że to jest kompletnie absurdalne, nawet jako czysto teoretyczna hipoteza i nikt z władz państwowych takich podejrzeń i hipotez nie formułował.

---

---

Od kilku dni jestem pod wrażeniem tych słów. Szef Fundacji Batorego wypowiedział je, jakby liczył, że ktokolwiek uwierzy w Jego bezmyślność...

---

Tymczasem Rosjanie nie przejmują się słowami Smolara i robią wszystko, aby dać nam o zrozumienia, że to najprawdopodobniej oni doprowadzili do tragedii...

Zalewają nas licznymi (łatwymi do rozszyfrowania!) kłamstwami. Opowiadają o pilotach nie znających języków obcych, o wielokrotnych podejściach do lądowania, o dwugodzinnym kołowaniu samolotu nad lotniskiem. Podają błędną godzinę katastrofy, robią sobie zdjęcia przy wymianie żarówek na lotnisku, organizują łapankę na personel naziemny, nagrywają fikcyjne wywiady z kontrolerami lotów, a nawet filmiki z miejsca katastrofy z odgłosami strzałów...

Bez względu na to jakie były przyczyny katastrofy, trzeba przyznać, że Rosjanie bardzo się starają.

Niejasności w tej sprawie są dla Rosjan korzystne. Lebied', Dudajew, Gamsachurdia, Litwinienko, Kaczyński... Na ewentualnych przeciwnikach Wielkiej Rosji w Azji i Europie Wschodniej wspomnienie tych nazwisk musi robić piorunujące wrażenie. Nawet jeśli w niektórych przypadkach losy wymienionych polityków nie zostały przypięczętowane na skutek działań funkcjonariuszy podległych rosyjskim władzom.

---

Sytuacja jest bardzo ciekawa. Można się spodziewać, że śledztwo potrwa jeszcze długo, a tym czasie... Rosjanie, po cichutku... dalej będą robili wszystko, żeby wyglądało to na ich zamach. Zaś oficjalnie, ich prokuratura, podobniej jak polska prokuratura, politycy i media, za przykładem Aleksandra Smolara, twierdzić będą, że Rosjanie nie mogli dokonać zmachu bo... nie mieli motywu.

Nie mieli motywu? Nie przyłożyli ręki do katastrofy? Nawet jeśli nie mieli z tym nic wspólnego, to potrafili perfekcyjnie wykorzystać sytuację.

http://173.236.46.26/niepoprawni/blog/94/rosjanie-wykorzystali-sytuacje
++++++++++++++++++++
http://search.aol.com/aol/search?s_it=searchbox.webhome&q=Relacje+mieszkancow+Smolenska+-+naocznych+swiadkow

Web Images |Videos |Maps |News|Shopping |more » has attached menu JobsMoviesMusicPersonalsTravelYellow Pages Search

Web Results

1 - 10 of about 2,600

Did you mean: Relacje mieszkancow Smolenska - zaocznych swiadkow

Web Results

• Gk24.pl - gk 24 - Koszalin, Zachodniopomorskie - informacje ...

  Katastrofa w Smoleńsku - zobacz film naocznego świadka ... Relacja - Rajd rowerowy Sprzątamy wokół jezior i rzek- J.Policko; Poranek dla dzieci w kinie Kryterium ... wideo Komitet mieszkańców przeciwnych budowie spalarni odpadów złożył ...

  whois.domaintools.com/gk24.pl - 13 hours ago - Similar

• Opinie i komentarze - Miliony widzów oglądało relacje po ...

  Na ich przyjazd do Smoleńska sprowadzono dodatkowy sprzęt nawigacyjny. ... Świadkowie naoczni, pracownicy bazy i mieszkańcy potwierdzają, że samolot skręcał ...

  forum.wirtualnemedia.pl/miliony-widzow-ogladalo-relac... - Similar

• Zdjęć, filmów, świadków na miejsce katastrofy - Форум

  10 Kwi 2010 ... 88 pasażerów rozbił się w pobliżu Smoleńska Tu-154 są członkami oficjalnej ... W wyniku awarii systemu z jednego z okolicznych mieszkańców Kmet, .... Według relacji naocznych świadków, samolot wyszedł z gęstej mgle na ...

  hvylya.org/index.php?option=com_kunena&Itemid=13&func... - Similar

• ŚWIADKA KATASTROFY - informacje z kraju i ze świata - ...

  Kaczyńskiego i innych ofiar katastrofy pod Smoleńskiem, a także...że po sobotniej ..... o lodowcach) został poproszony na świadka przez mieszkańców Nowosolnej. ... Jedna z pierwszych relacji naocznego świadka zdarzeń w polskich mediach ...

  info.wiadomosci.gazeta.pl/szukaj/wiadomosci/%C5%9Bwiadka+k... - Similar

• Tragedia w Smoleńsku - teoria spisku

  Świadkowie naoczni, pracownicy bazy i mieszkańcy potwierdzają, .... Poza tym są relacje świadków, mówiące, że samolot leciał z przechyłem na ...

  www.forex.nawigator.biz/dyskusje/viewtopic.php?t=11189 - Similar

• 10 kwietnia, 8:56 - teorie spiskowe - Paolo » Blog | paolo.org.pl

  Relacje naocznych świadków. Smoleńsk to stosunkowo niewielka miejscowość, ..... choć wiele treści jest dość szybko usuwanych, ale mieszkańcy Smoleńska są ...

  paolo.org.pl/2010/04/16/10-kwietnia-8-56-teorie-spisk... - Similar

• Zbiór materiałów i hipotez związanych z katastrofą ...

  17 Kwi 2010 ... Spostrzeżenia naocznych świadków katastrofy z okolic Smoleńska, wziąwszy pod uwagę, ... Świadkowie naoczni, pracownicy bazy i mieszkańcy potwierdzają, ..... Poza tym są relacje świadków, mówiące, że samolot leciał z ...

  prawdaxlxpl.wordpress.com/2010/04/17/zbior-materialow... - Similar

• Czarne skrzynki, program ochrony świadków - hrabia Pim de Pim ...

  12 Kwi 2010 ... O jego krążeniu nad lotniskiem wiemy między innymi z relacji naocznych świadków oraz informacji, ... Przytaczanej na stronie służby cywilnej relacji P. Wiśniewskiego nie ... Pierwsi świadkowie ginęli już w 1943 roku. Byli to mieszkańcy ... 10 kwietnia pod Smoleńskiem doszło do katastrofy lotniczej, ...

  pimdepim.salon24.pl/169664,czarne-skrzynki-program-oc... - Similar

• Tragedia w Smoleńsku a Katyń - Forum dyskusyjne w INTERIA.PL ...

  Świadkowie naoczni, pracownicy bazy i mieszkańcy potwierdzają, ..... Oglądając relacje ze Smoleńska zadawałem sobie takie same pytania. ...

  forum.interia.pl/watek-chronologicznie/tragedia-w-smo... - Similar

• 10.04.2010-TRAGICZNY DZIEŃ W DZIEJACH POLSKI „KATYŃ II” - ...

  Spostrzeżenia naocznych świadków katastrofy z okolic Smoleńska, wziąwszy pod ... Świadkowie naoczni, pracownicy bazy i mieszkańcy potwierdzają, ..... Jest też relacja dziennikarza, który był w jaku lądującym godzinę przed prezydentem. ...

  gregory33.bloog.pl/id,5787140,title,10042010-TRAGICZN... - Similar

12345678910Next

ostatnie kilometry Polski

2010-04-29 16:21

Analiza sytuacji Tu-154 przed pierwszym kilometrem od lotniska

Wszyscy zainteresowanie katastrofą w Smoleńsku znają zapewne stronę Siergieja Amielina (http://picasaweb.google.ru/Amlmtr/MWzNeJ#). Dzięki jego wspaniałej pracy znamy mniej więcej trajkoterię Tu-154 do odległości około 1,1 km przed lotniskiem. Co działo się jednak wcześniej, przed zarejestrowanym ścięciem pierwszego drzewa? Od kilku dni zastanawiam się nad tym, próbując różnych podejść do tematu. Wyniki analizy przedstawię w tej notce. Rysunki są w większej rozdzielczości, trzeba przejść do linkowanego obrazka.

Założenia:

1. Informacje podane przez Siergieja Amielina są prawdziwe.

2. Piloci siedzący za sterami Tu-154 nie byli samobójcami, przyjmuję mocniejszą hipotezę: byli to ludzie rozsądni i znający się na tym co robią.

3. Samolot podchodzący do lądowania,w niedużej odległości od pasa, nie wykonuje zbędnych manewrów, porusza się więc zasadniczo w linii prostej.

4. Ruch samolotu, ze względu na jego bezwładność, musi być "gładki", niemożliwe są nagłe zmiany jego położenia.

Dzięki wiedzy o tym, jak ścinane były drzewa, znamy położenie samolotu w kilku punktach. Do analizy wziąłem 6 drzew, licząc od najdalszego od lotniska, do chwili odchylenia toru Tu-154 w lewo. Posiłkowałem się rysunkiem opublikowanym tu przez użytkownika bosmanx. (link do rysunku) z jednym wyjątkiem - dla pierwszego drzewa przyjąłem wysokość jego ścięcia 8m, ponieważ tak jest w oryginalnej wersji S.Amielina .

1 punkt h=238 h1=8 h2=246 h3=-8 l=1120

2 punkt h=243 h1=3 h2=246 h3=-8 l=970

3 punkt h=245 h1=2 h2=247 h3=-7 l=950

4 punkt h=245 h1=3 h2=248 h3=-6 l=930

5 punkt h=248 h1=4 h2=252 h3=-2 l=870

6 punkt h=250 h1=7 h2=257 h3=+3 l=840

Wszystkie odległości w metrach.

h - wysokość n.p.m terenu

h1 - wysokość ścięcia drzewa

h2 - położenie samolotu n.p.m

h3 - położenie samolotu w stosunku do poziomu lotniska (254 m n.p.m)

l - odległość od początku pasa

Samolot wykonywał w tym czasie nawrót, kreślił więc łuk opisany przez powyższe punkty.

Wykonajmy wobec tego rysunek, na którym zostaną umieszczone w takiej samej skali: poziom lotniska i powyższe punkty a także nakreślony łuk (oparłem go na punktach 1,2,6). Fragment tego rysunku poniżej.

Rysunek uzupełniamy o: prawidłowy tor podejścia do lądowania (na podstawie karty udostępnionej również przez S.Amielina tu: samolot na wysokości drugiej radiolatarni powinien być na wysokości 70 m) a na opisanym wyżej łuku kreślimy okrąg A. Jego promień to: 1661 m.

Ze względu na założenie 4, każda wcześniejsza trajkoteria samolotu musi być styczna do okręgu A.

Dodatkowo kreślimy okrąg B, styczny do okręgu A i prawidłowego toru podejścia do lądowania oraz o takim samym promieniu jak A. Jego znaczenie wyjaśnię później.

Przedstawię teraz i ocenię dwa, dyskutowane często, warianty znalezienia się Tu-154 na wysokości 8m w odległości około kilometra od lotniska (punkt 1).

Wariant 1

Załóżmy, że piloci Tu-154:

(a) mieli złe dane odnośnie wysokości (np. w wyniku złego wyskalowania wysokościomierza ciśnieniowego, awarii przyrządów itp)

lub

(b) mieli złe dane odnośnie odległości do lotniska (np. fałszywe radiolatarnie, błędne informacje od kontrolera lotu itp)

lub oba powyższe (a i b).

W takiej sytuacji, ruch samolotu, przed punktem 1 powinien być (patrz założenie 2) równoległy do prawidłowego toru podejścia, tyle że na niższej wysokości. Na kolejnym rysunku przedstawione jest to graficznie z dodanym profilem terenu również pobranym od S.Amielina, tyle że przeskalowanym, tak by wysokość i odległość były w tych samych jednostkach.

Z rysunku można wywnioskować, że ten wariant podejścia jest nieprawdopodobny. Widać, że rozpoczęcie manewru nawrotu nastąpiłoby w punkcie X, będącym punktem styczności linii podejścia w wariancie 1 z okręgiem A, zaledwie 10 metrów nad ziemią. Wątpiącym odpowiadam od razu, że w punkcie tym zaczęła działać na samolot siła zmieniająca kierunek jego ruchu ( zmiana ustawienia sterów wysokości). Jeżeli tej siły by nie było, obiekt poruszał by się nadal po linii prostej.

Punkt X to pewne przybliżenie, ale nawet rozszerzając obszar o 130m (2 sekundy przy założeniu prędkości 65m/s) widzimy, że jest to wciąż za nisko, piloci powinni znacznie wcześniej uzyskać kontakt wzrokowy z ziemią, przyjmując widoczność w zakresie 400-500 metrów, jak było podane przez rosyjskich oficjeli. Dla przykładu, określone są odległości od ziemi w punkcie leżącym 1500 metrów od lotniska. Na koniec trzeba stwierdzić, że gdyby nie zachodził warunek (a) a tylko (b), czyli piloci mieliby prawidłowe wskazania wysokościomierzy, powinni zrezygnować z lądowania dużo wcześniej, w punkcie przecięcia linii podejścia w wariancie 1 z poziomem decyzji.

Wariant 2

Przeanalizuję teraz sytuację następującą: Tu-154 prawidłowo podchodził do lądowania i w pewnej chwili nastąpiło coś, co zakłóciło jego ruch. Teraz wyjaśnię po co okrąg B: na podstawie promienia okręgu A możemy ocenić szybkość manewrów samolotu. Okrąg B jest styczny do prawidłowego toru podejścia do lądowania i okręgu A, czyli na podstawie założenia 4 trajkoteria samolotu po łuku Y-Z (patrz rysunek) jest jak najbardziej możliwa. Na rysunku nie umieszczam już okręgów, by nie zaciemniać obrazu, w każdym razie łuk Y-Z należy do okręgu B, dalszy ruch odbywa się po łuku należącym do okręgu A.

Nie powtarzając już wyrażonych w wersji 1 zastrzeżeń co do przybliżeń, można wysnuć takie wnioski:

1. Na podstawie założeń 2 i 3, w punkcie Y wystąpiło coś, co spowodowało zejście Tu-154 z prawidłowego kursu. Moja hipoteza mówi, że było to bliskie spotkanie z rosyjskim Ił-76

2. W punkcie Z nastąpiła ponowna zmiana kierunku lotu polskiej maszyny. Sytuacja była więc bardzo dynamiczna - biorąc pod uwagę odległość punktów Y- Z czas między nimi to około 6 sekund. Można wykluczyć w takim wypadku intencjonalne działanie polskich pilotów.

3. Rozpoczęcie manewru w punkcie Y zawiera się w zakresie odległości 1500-2000 metrów od lotniska, co zgadza się z pierwotnymi zeznaniami kontrolera lotów (nie szukam linka, zainteresowany łatwo znajdzie)

4. Gdyby nie zagłębienie w terenie, katastrofa nastąpiłaby już w tym miejscu.

Jest to pierwsze moje podejście do analizy sytuacji przed zarejestrowanym ścięciem pierwszego drzewa przez polski samolot. Jeżeli ktoś ma pomysły jak niniejszą analizę ulepszyć, to zapraszam do dyskusji.

Załączam pliki:

- w formacie programu DoubleCAD XT (2cd), w którym pracowałem

- skonwertowany do formatu AutoCAD (dwg)