n e v e r l a n d d

- ANTISOZIALISTISCHE ELEMENTE - *** TA MI OTO PRZYPADŁA KRAINA I CHCE BÓG, BYM W MILCZENIU TU ŻYŁ * ZA TEN GRZECH, ŻE WIDZIAŁEM KAINA ALE ZABIĆ NIE MIAŁEM GO SIŁ *** " DESPOTYZM przemawia dyskretnie, w ludzkim społeczeństwie każda rzecz ma dwoje imion. " ******************** Maria Dąbrowska 17-VI-1947r.: "UB, sądownictwo są całkowicie w ręku żydów. W ciągu tych przeszło dwu lat ani jeden żyd nie miał procesu politycznego. Żydzi osądzają i na kaźń wydają Polaków"

Archiwum

POGODA

LOKALIZATOR

A K T U E L L






bezprawie.pl
"Polska" to kraj bezprawia

niedziela, czerwca 29, 2014

Man - Woman

Kobiety. Fakty które przerażają mężczyzn [+18]


psychologiaNajwiększą iluzją, bliską rdzenia samego matrixa, okazały się być.. nasze ludzkie emocje. Element matrixa posiadamy więc w swoich własnych psychikach. Wszyscy jesteśmy jednocześnie uczestnikami, ofiarami i kontrolerami matrixa. Nie jest to więc system polityczny, ideologiczny, religijny, ani nie jest to władza tajnych stowarzyszeń czy innych ras. Matrix to my, matrix to nasz mózg i nasza psychika.
Kontrolę nad społeczeństwami pełni się za pomocą dwóch bodźców: negatywnych i pozytywnych. Przy czym proporcje są takie, iż większości daje się kilka sekund bodźców pozytywnych, a potem miesiąc nieustającej katorgi bodźców negatywnych. Takie proporcje idealnie obrazuje życie wielu z nas.
Kontroluje się nas np. za pomocą tego, co ja nazywam „romantyczną iluzją świata”. Obecnie iluzja ta, jak już pisałem, upada, bo miliony ludzi zauważa, że jest ona kompletnie niekompatybilna z faktami, z naszą naturą, z tym, jaki jest świat. Jaki będzie następny system? Być może będzie bardziej „ludzki”, mniej opresyjny, mniej wykluczający. Z dużym naciskiem na słowa „być może”.
Romantyzm jest bowiem najstraszniejszą tyranią jaką wymyślił człowiek od początku istnienia Ziemi. Jej skutki, czyli fakt, że mamy zainstalowane w psychikach nie odpowiadające realiom wzorce, dotknęły większość czytających ten felieton. Romantyzm jest ściśle związany z instytucją patriarchatu, ale o tym będzie w kolejnej części artykułu.

Fakt 1: kobiety dzielą mężczyzn nie na 3, ale na 4 osobne płcie

relacje damsko meskieMyli się ten, kto uważa, że kobiety traktują wszystkich mężczyzn jednakowo. Niewielu jednak wie, że podziały zachodzą tak głęboko:
-płeć pierwsza. Inaczej: samiec alfa. Najczęściej mężczyźni tego typu są traktowani przez kobiety jako faceci do okazjonalnego seksu, rzadziej jako faceci do stałych związków. Jeśli samiec alfa widzi, że nie musi robić właściwie nic, a kobiety mdleją na jego widok i same mu pchają się do łóżka, to nie będzie on „inwestował” w rozwój innych cech osobowości. Takich jak: oddanie, czułość, opiekuńczość, bycie w porządku.. itp itd. Jeśli kobieta zdradza mężusia czy swojego faceta z samcem alfa (a 60% zdradza) to robi z nim w łóżku takie rzeczy, o jakich wstydziłaby się nawet powiedzieć swojemu stałemu partnerowi.
Możesz się nauczyć symulować cechy samca alfa. Ucz się o psychice kobiet, NLP, technikach PUA i Natural:
-http://www.samczeruno.pl/
-http://ecoego.pl/
-http://www.uwodzenie.org/2014/
(Podaję powyższe cenne linki dobrowolnie, nie jako reklama, więc doceńcie i korzystajcie). I nie bądźcie uniżonymi sługami nikogo i niczego. Ani Waszych obecnych czy potencjalnych kobiet, ani religii, ani systemów wierzeń, choćby takich jak „wierność-monogamia-rodzina”. A może wszystko to, co mamy w głowach, jest po prostu fałszywe?
-płeć druga. Inaczej: typowy, poczciwy facet, nie mający zbyt wielkiego powodzenia u kobiet. Inaczej: „facet od kochania, facet od związku”. Druga płeć męska, co zrozumiałe, to także „facet od płacenia” czyli utrzymywania najważniejszego celu życia kobiety – dziecka. Taki facet ma seks, ale najczęściej przez pierwsze kilka lat relacji. Gdy kobieta już wie, że mężczyzna dał się zapędzić pod pantofel, nie może już uciec (bo zaangażowanie uczuciowe, ślub bez intercyzy, dzieci, kredyty), to najczęściej traci zupełnie pociąg seksualny. Ale tylko do niego, bo to nie oznacza, że przystojny adorator nie będzie jej w stanie zawrócić w głowie.
Mężczyzna tego typu, co zrozumiałe, zdaje sobie sprawę, jak trudno jest mu zdobyć kobietę. Stąd jest on zazdrosny, kontrolujący, zdesperowany, daje się zapędzić pod pantofel, naiwnie sądząc, że utrzyma w ten sposób kobietę. Zdecydowana większość mężczyzn w związkach ma tę świadomość, że jego kobieta zawsze może przecież się odkochać, rozmyślić, odejść, zdradzić. I co wtedy?
Nie dość, że odchodzi źródło jego szczęścia, to spada także jego pozycja społeczna i pozycja jako samca (bo facet bez kobiety to w społeczeństwie facet niewartościowy). Do tego dochodzi zakorzenione na bardzo głębokim, podświadomym poziomie (kto wie, może na jeszcze głębszym?) przekonanie, że aby zdobyć kolejną kobietę, trzeba będzie się namęczyć. Polega to na tym, że taki facet wie, że aby zdobyć kobietę, musi mieć szereg ściśle określonych zalet i spełniać wyśrubowane do maksimum społeczne normy i oczekiwania względem jego płci.
Jest to bardzo ciekawy temat, sięgający właściwie głębi, rdzenia duchowego poznania. Wiele razy był on przeze mnie poruszany. Z tego względu, że kobieta wręcz przeciwnie – ma świadomość, iż aby zdobyć seks, nie musi robić właściwie nic, to o nią się starają, walczą i zabijają faceci. Ona tylko sobie wybierze najwartościowszego kandydata o ile najdzie ją ochota na seks. Genezą tego dualizmu w postrzeganiu ars amandi jest to, że nasza planeta jest planetą niedoborów, braków. W wielkim skrócie: mężczyzna to pierwiastek ducha i świadomości (świadomości czyli logiki). Kobieta to pierwiastek ciała i podświadomości (podświadomości czyli emocji). Zgodnie z zasadą braków, mężczyzna ma niedobór pierwiastka ciała, podświadomości, emocji, i szuka go u kobiety. Zaś kobieta ma niedobór pierwiastka ducha, świadomości, logiki, i szuka go u mężczyzny.
I tutaj najciekawsze. Nazwa naszej planety – Gaja, Ziemia – jak i jej świadomość zbiorowa (globalna) to pierwiastek kobiecy. Na tej planecie pierwiastkiem promowanym jest pierwiastek kobiecy – ciała, podświadomości, emocji. Kobieta ma w swojej naturze pierwiastek ciała, podświadomości, emocji, a więc jest dobrze zintegrowana z „duchową biosferą” naszej planety. Mężczyzna nie ma pierwiastka ciała, musi go wiecznie poszukiwać u kobiety. Stąd większe parcie na seks, większy popęd i często, niestety, większa seksualna desperacja u mężczyzn.
Kobiety mają sytuację komfortową, bo ładują „akumulatory” bezpośrednio od świadomości globalnej naszej planety, bo są z nią zgodne. A faceci muszą swoje akumulatory ładować obcując z kobietami, bo nie są kompatybilni z żeńską świadomością tej planety. To tak, jakby jechać w bardzo długą, kontynentalną trasę, samochodem z pękniętym zbiornikiem na olej. Gdyby zbiornik był cały, przejechałbyś na nim cały kontynent, od Warszawy do Władywostoku. Zaś przy pękniętym zbiorniku, musisz co 100 kilometrów stawać na stacji i wlewać olej.
Rodzi się tutaj pewne pytanie.. Czy aby nie jest tak, że to kobiety z ukrycia rządzą światem? Ponoć w czasach Cesarstwa Rzymskiego powtarzano anegdotę, że cały ówczesny cywilizowany świat, od Hiszpanii po Mezopotamię, drżał przed imperatorem. Zaś imperator drżał na samą myśl o tym, że jego żona mogłaby strzelić focha lub odmówić mu seksu. Czy to nie jest tak, że to my, faceci, pełnimy w tym systemie rolę.. służebną, wobec kobiet? To są rozważania, które ponoć mają oznaczać wpatrywanie się w samą otchłań. A jak wiadomo, otchłań wtedy zaczyna spoglądać także w Ciebie..
-płeć trzecia. Czyli typowy friendzone – „przyjaciel”. Mało która dziewczyna przyzna, że doskonale zdaje sobie sprawę, że koleś który koło niej skacze jako „przyjaciel”, jest w niej zakochany. Mało która przyzna się, że nie traktuje owych „przyjaciół” inaczej niż resztę „śliniących się na widok jej tyłka frajerów”. Friendzone różni się od czwartej płci męskiej tym, iż tego typu „przyjaciel” to najczęściej jednostronna relacja emocjonalna – kobieta wykorzystuje takiego „przyjaciela” do wyrzucenia na niego negatywnych emocji. Stąd pojęcie alternatywne dla friendzone – „tampon emocjonalny”.
W kontekście nauk ezoterycznych i okultystycznych, powyższe zachowanie jest czystym wampiryzmem energetycznym / emocjonalnym. Dokonuje się tu obustronne transfer energii. Złej energii z kobiety na jej „przyjaciela”, który potem całe dnie rozmyśla o tym, że chłopak jego „przyjaciółki” jest dla niej taki chamski i nieczuły. I dobrej energii z „przyjaciela” do kobiety, która uzyskuje atencję i zaspokajanie potrzeb, że ma nie tylko stałego chłopaka, który owszem, jest nieczułym draniem, ale ma także kilku śliniących się na jej widok „przyjaciół”.
-płeć czwarta. Czyli szczególna odmiana friendzone – „orbiter”. Co różni typowego friendzone’ a od orbitera? Orbiter to facet, który jest gotów przynosić kobiecie góry prezentów, podwozić ją zawsze kiedy tylko ona chce, kupować jej drogie obiady w restauracji. I czynić wiele innych, często kosztownych przysług. W nadziei, że kiedyś tam taka kobieta go doceni. Widziałem nawet swego czasu obrazek z historyjką opowiadającą, dlaczego jeden z „orbiterów” poszedł porozum do głowy i definitywnie zakończył tego typu znajomość.
Otóż wziął on kiedyś do ręki telefon dziewczyny, w której był skrycie zakochany, i zobaczył, że jego numer telefonu jest zapisany pod nazwą: „darmowe żarcie”. Ciekawe czy ten chłopak się potem załamał, i jak to wpłynęło na jego przyszłe życie? Ty, czytając takie strony jak moja, i te, które powyżej zalinkowałem – masz szansę nie popełniać takich typowych błędów. A jeśli już dasz się zapędzić w kozi róg, będziesz umiał szybko i w miarę bezboleśnie się wycofać.

Fakt 2 – proces zainteresowania sobą kobiety odbywa się poza jej świadomym umysłem

damsko meskieMowa tutaj o pewnej automatyzacji zachowań międzyludzkich. Wszyscy „coś tam coś tam” wiedzą, że człowiek jakieś sygnały niewerbalne wysyła, że mowa ciała jest ważna, że komunikaty to nie tylko to, co przekazuje się słowami. Kłopot tylko w tym, że ta powszechnie znana wiedza to nie jest nawet wierzchołek góry lodowej. W polityce od dawna wiadomo, że zaledwie 10% wartości komunikatu to jego treść merytoryczna. Pozostałe 90% komunikatu politycznego to sposób, w jaki został podany. Stąd różne pole do popisu dla wirtuozów NLP, PR, socjotechników, a nawet speców od czarnej magii (korzystają z tego wszystkie rządy, te polskojęzyczne po 1989 też).
W relacjach damsko-męskich, szczególnie przy zapoznawaniu się, treść merytoryczna komunikatów to na pewno mniej niż te 10%. Przy polityce, jednak większość ludzi włącza tego „auto-cenzora”, choć prymitywnego, ale jednak. Z jednej strony człowiek oglądający politykę wykazuje nielogiczność jego oponentów bluzgających gównem na szklanym ekranie. A z drugiej strony, pilnuje „legitności” czy „prawilności” polityków, z którymi się ideowo zgadza. W ars amandi tego nie ma, tu jest prawie że czysta gra na podświadomości. Ustalmy taki aksjomat, który znany jest chyba wszystkim mężczyznom zajmującym się psychologią kobiet i rozwojem duchowym. Chciałbym, Czytelniku, byś Ty też go poznał. Otóż: to kobieta jest tą, która wybiera, decyduje i odrzuca, zaś facet jest żebrzącym przed jej obliczem petentem.
Dalej: to kobieta na randce, na przerwie w szkole, na „forwardzie” w pracy czy na spotkaniu w klubie, najpierw ocenia mężczyznę pod pewnym kątem, a potem podejmuje decyzję. Dopuści, lub nie dopuści, zgodzi się na kolejne spotkania czy nie zgodzi, oto jest pytanie. Ona jest lwicą, która albo Cię łaskawie dopuści, albo pożre na kolację. A Ty, człowiecze, produkujesz się jak ten cholerny petent w urzędzie i czekasz na decyzję. Sprawiedliwe? Niesprawiedliwość jest jedną z zasad rządzących światem. Sprawiedliwość nosisz w sobie, nie oczekuj jej od innych ludzi. Ktoś, szczególnie Panie, może powiedzieć, że w drugą stronę też to działa. Że faceci też odrzucają kobiety np ze względu na urodę.
Ja proponuję więc spojrzeć na proporcje wykluczenia z ars amandi po obu stronach. 90% kobiet można uznać za bardzo ładne, ładne lub średnio ładne, i tym samym, godne zainteresowania faceta. Te „średnio ładne” – wystarczy, że choć trochę o siebie zadbają – dłuższe włosy (nie na chłopaka, jak większość mężatek!), schudnięcie kilka kilo (niezawodny sposób to dieta bezglutenowa, bo kasuje apetyt na węglowodany), make up itp, i będzie świetnie. Jak sprawa ma się w drugą stronę – u mężczyzn? Tutaj wymagania zostały wyśrubowane do maksimum i z każdym rokiem rosną. Pojawiają się coraz to nowe poradniki i coraz to nowe zbiory kompletnie wykluczających się cech charakteru, jakie koniecznie musi mieć „prawdziwy mężczyzna”. Bo inaczej zakompleksiona nastolatka z syndromem księżniczki w wielkiej wieży, nazwie go na demotywatorach „chłopcem” lub „facecikiem” – np tutaj:http://demotywatory.pl/4348674/Chlopak-i-mezczyzna.
Poza tym, mężczyzna jest oceniany całościowo. Charakter, osobowość, status społeczny, praca, zarobki, wykształcenie, umiejętności społeczne, siła, charyzma, ubrania, auto, wygląd, sylwetka, pasje, hobby… Nie będę wymieniał wszystkich cech, bo wtedy powiększyłbym światowe zasoby internetowe o kilka miliardów gigabajtów. Mówi się, że nie tylko uroda jest ważna u kobiet.
Owszem, ja mogę to powiedzieć, że doceniam w kobietach coś więcej, niż tylko urodę. Obracam się w specyficznym gronie. Znam mnóstwo kobiet, z którymi mogę porozmawiać o:
-ezoteryce, okultyzmie, satanizmie bez tabu i lęków;
-sekretach medycyny naturalnej;
-zamachu na J. F. Kennedy’ ego i roli CIA przy wykreowaniu socjotechnicznego terminu „teoria spiskowa”;
-astrofizyce i astronomii rentgenowskiej Słońca, słabnącej aktywności słonecznej, która powoduje zanikanie ziemskiego pola magnetycznego, i wpływu tych zjawisk na organizmy żywe;
Czy Ty znasz choć jedną kobietę z którą można na takie tematy porozmawiać? Proszę, pokaż mi choć jedną! I to nie taką, którą poznałeś przez internet, to się nie liczy, bo tam bardzo łatwo poznać takich ludzi jeśli się udzielasz w odpowiednich miejscach. Chodzi o typowe Ewki, Maryśki czy Agniechy z: pracy, szkoły, uczelni, klubu, autobusu, galerii handlowej, ulicy, czy z rodziny.. To był oczywiście żart. Nie chcę byś szukał, bo na 99% lub więcej, nie znajdziesz takiej kobiety, a zostanie Ci przypięta łatka oszołoma, spiskowca, nienormalnego, satanisty itp.
Wracając do meritum: po czym kobieta ocenia mężczyznę na samym początku interakcji? Owszem, taki koleś próbujący poderwać, zainteresować czy rozkochać kobietę, może mówić jedno. Np że uwielbia dzieci, że jest czuły, opiekuńczy, wierny, ceni sobie szczerość.. Ogólnie, opowiadać te schematyczne bzdurki, które opowiada o sobie 99,99% ludzi. Ale kobieta nie zwraca uwagi na to, co ten facet mówi, tylko ocenia go pod kątem programów i wzorców, które ma w podświadomości. A więc: czy facet wykazuje cechy typowe dla samca alfa – wygadanie, śmiałość, luz i dystans, pewność siebie, dominacja. Ocenia także czynniki typowo biologiczne, będące nie tylko poza rzekomo oświeconym umysłem świadomym, ale także poza podświadomością.
A więc: gestykulację, mimikę, mowę ciała, feromony (substancje zapachowe), czy substancje wykazujące wysoki poziom testosteronu (samiec alfa) czy też kortyzolu (hormon stresu, pozostali). Zauważcie, że ludzie chorujący na psychopatię bądź zaburzenie osobowości borderline (specyficzna forma psychopatii), to ludzie o skrajnym potencjale samca alfa. Mają oni wysoki poziom testosteronu i dlatego wydają się tak czarujący dla kobiet, i zaniżony poziom kortyzolu, a więc hormonu strachu. Pewny poziom kortyzolu jest potrzebny dla prawidłowego rozwoju i egzystowania człowieka. Psychopaci i borderline mają nienormalnie niski poziom kortyzolu.
Zwracam więc Wam, Czytelnicy, uwagę na to, jak wiele jest jeszcze poza naszym świadomym umysłem, jak bardzo jesteśmy rządzeni przez „coś” – no właśnie, przez co? Istnieją pewne hipotezy tłumaczące, iż mechanizmy ludzkiego ego i podświadomości, są tak naprawdę wirusami, które infekują naszą psychikę. Popatrz na małego szczeniaczka – jest ufny, przyjacielski, do każdego się łasi. Dopiero dorosły pies wykazuje cechy agresji i dominacji. Podobnie ma się z ludźmi. Ale zaznaczam, że to tylko hipoteza.

Fakt 3 – kobiecy ideał mężczyzny nie istnieje

psychologia (2)Ideałem mężczyzny według większości kobiet jest facet posiadający cechy dominujące, czyli cechy silnego samca alfa, i jednocześnie cechy typowe dla „faceta od związku” i „przyjaciela”. Takie jak: oddanie, zabieganie o kobietę, wierność, opiekuńczość, „dobre serce”, itp itd. Czy takie coś jest możliwe? Jest możliwe, ale zdarza się niezmiernie rzadko.
Panuje tutaj pewna zapomniana i mocno niepoprawna politycznie zasada psychologiczna. Otóż jeśli silny i dominujący samiec alfa zdaje sobie sprawę, że nie musi robić właściwie nic, by kobiety same wskakiwały im do łóżek, to logiczne jest to, że nie będzie on „inwestował” w inne cechy osobowości, charakteru. Tylko wręcz rozwijał to, co zapewnia mu zaspokojenie potrzeb i społeczny prestiż. I odwrotnie: jeśli dany facet wie, że nie posiada tych cech, które pozwalają mu dominować nad kobietami, jak u samca alfa, to „inwestuje” on swoją siłę w rozwijanie cech alternatywnych. Czyli właśnie tych opiekuńczych, romantycznych, honorowych, itp.
Skąd się wzięła tak dziwna hybrydyzacja cech „faceta idealnego” z kobiecych snów? Z jednej strony wciąż dominują wzorce wykształcone na przestrzeni setek tysięcy lat ewolucji. Są to wzorce zakodowane w podświadomości, oceniające potencjalnego partnera pod kątem tego, czy da on radę wziąć odpowiedzialność za wychowanie i utrzymanie potomstwa. Jednak pojawiły się pewne nowe wzorce, nie wynikające bezpośrednio z barbarzyńskiego żywiołu biologii. Stąd mamy do czynienia z sytuacją kuriozalną. W rozmowach i na randkach często pojawiają się tematy romantyzmu, miłości, wielkiego uczucia, oddania, dopasowania dwóch połówek pomarańczy, przeznaczenia, bla bla bla.. Zaś kobieta, na poziomie podświadomości, i tak ocenia Cię pod kątem prymitywnej biologii.
Musisz więc, na poziomie umysłu świadomego, przyznawać rację kobiecie. Bo gdy powiesz: „nie chcę mieć dzieci i nie wierzę w romantyczną iluzję świata” – jesteś skreślony u olbrzymiej większości kobiet. Zaś na poziomie podświadomości – musisz znać i umieć komunikować cechy samca alfa. Jedno musisz mówić, a drugie konsekwentnie robić. Zgodnie z ideą samo-pożerającej się cywilizacji, od pewnego czasu nie następuje wzrost w sensie stricte, ale jego iluzja spowodowana tym, że taka cywilizacja pożera samą siebie, by „wzrastać”.
Podobnie jest w tej matrixowej iluzji o nazwie „romantyzm”. Tutaj już nie jest możliwe wygenerowanie realnego wzrostu. Możliwa jest tylko powolna agonia, implozja tego systemu:
-komedie romantyczne? Badziew na który zabiera się kobiety, by je potem łatwiej zaciągnąć do łóżka. Bo emocje wygenerowane podczas filmu zaprocentują wieczorem i w nocy – bardzo łatwo dokonać w kobiecie transferu emocji z filmowego bohatera na siebie samego. Wiedzą to, mniej lub bardziej intuicyjnie, wszelcy wirtuozi podrywu. Im nigdy nie przyjdzie do głowy sprzeczać się z kobietą – czy iść na nowego „Batmana” czy na komedię romantyczną. Zawsze sami zaproponują komedię romantyczną, bo wiedzą jak to wszystko działa.
-tematyka friendzone – znana większości młodych mężczyzn, którzy już zdają sobie sprawę, że romantyzm i opinie „autorytetów” o relacjach damsko męskich, są iluzją, kłamstwem. Młody mężczyzna postępuje tak, jak mu powiedziała matka, babcia, ciocia: „dbaj o kobietę, bądź dobry, kupuj kwiaty” i dostaje kosza, zaś osiedlowy / szkolny cham i prostak zabiera mu tę dziewczynę sprzed nosa;
-zdrady, romanse – teraz każdy wie, że kobiety zdradzają tak samo często jak mężczyźni. Niektóre badania sugerują, że nawet częściej (60% kobiet zdradza). Choć przyznam, że nawet oficjalna psychologia długo utrzymywała iluzję rzadszych romansów i zdrad kobiet.
-dzięki internetowi, portalom randkowym, erotycznym i społecznościowym, młodzi mężczyźni od dawna wiedzą, że powtarzany z uporem maniaka od lat 90-tych slogan: „kobiety nie uprawiają seksu bez zobowiązań, potrzebują zaangażowania uczuciowego”, jest kosmiczną bzdurą. Prawda jest taka, że tak samo jak my ubóstwiają szybki, sportowy seks bez zobowiązań;
-także dzięki internetowi setki tysięcy facetów choćby w Polsce podzieliło się swoim dramatem życiowym – tym, że po ślubie i urodzeniu dziecka żonie całkowicie przestała interesować się seksem. Wcześniej, przed erą internetu, pokolenie ich ojców, dziadków, pradziadków, zabierało tę przykrą wiedzę do grobu, bo kto się przyzna do tego publicznie?

Fakt 4 – szczerość i ujawnianie słabości źle wpływa na związek

relacje miedzyludzkieMoże to wydać się bardzo kontrowersyjne, bo szczerość jest podstawą związku. Jednak jest to szczerość do pewnego momentu. Ujawnianie swoich słabości – ok, ale nie wszystkich i pod warunkiem, że sam wyjdziesz z nich obronną ręką.
Kobieta, z którą jesteś w związku nigdy nie będzie Cię kochać bezwarunkowo. To nie jest Twoja matka, tutaj zasady są zupełnie inne. Program w podświadomości kobiety jest taki, że Ty masz być silnym i dominującym samcem, który zapewni rodzinie byt w świecie brutalności, bezwzględności, okrucieństwa, zła.
Gdy dzielisz się z kobietą jedną, drugą tajemnicą.. Gdy ujawniasz jej jedną, drugą słabość, Twój wizerunek silnego samca, w którym ona się zakochała, ulega stopniowej erozji. Wtedy jej natura uruchamia coś takiego jak fochy, kłótnie, bóle głowy i odmawianie seksu, po to, by sprawdzić Ciebie. Sprawdzić, czy dalej jesteś tym „silnym samcem”, którym ona zachwyciła się na początku znajomości i w którym się zakochała.
Zdaję sobie sprawę z tego, że to stoi w kompletnej opozycji do tego, co mówi tzw „gazetowa psychologia”. Ale zadaj sobie, człowiecze, jedno, zajebiście ważne pytanie. Czy te powszechnie dawane i obowiązujące „dobre rady” i wzorce zachowań, dają dobre rezultaty w skali kraju, w skali globu? Król jest nagi..
Autor, poza grafikami: Jarek Kefir

sobota, czerwca 28, 2014

O Polskę - W a l k a

Rada dla PiS i Jarosława Kaczyńskiego na wybory


Żołnierze!
Cała gadanina o tym, że Ameryka nie chce dalej uczestniczyć w tej wojnie i walczyć, to kupa pieprzonych bzdur. Cała nasza tradycja pokazuje, iż zawsze jesteśmy gotowi do walki. Wszyscy prawdziwi Amerykanie uwielbiają tę szprycę emocji i starcie z wrogiem. Jesteście tu dziś z trzech powodów. Dlatego, że chcecie bronić swoich domów i swoich bliskich. Dlatego z szacunku dla siebie, że nie chcielibyście być gdzie indziej. A w końcu dlatego, że jesteście prawdziwymi mężczyznami. Prawdziwi mężczyźni zaś lubią walczyć. Jako dzieciaki wszyscy podziwialiście mistrza w grze w kulki, najszybszego biegacza, najtwardszego boksera, najlepszych baseballistów i piłkarzy. Amerykanie kochają zwycięzców, nie znoszą przegranych. Gardzą tchórzami. Zawsze gramy o zwycięstwo. Mam gdzieś los faceta, który przegrał i jeszcze się śmiał. Oto dlaczego Amerykanie nigdy nie przegrali i nie przegrają  wojny. Nie cierpimy samej myśli o klęsce.

Nie wszyscy zginiecie. W dużej bitwie polegnie może tylko dwa procent z dziś tu obecnych. Nie bójcie się śmierci. W swoim czasie przyjdzie ona po każdego człowieka. Prawda, że każdy ma stracha przed pierwszą walką. Ten kto zaprzecza, to kłamca. Niektórzy ludzie jednak nawet z duszą na ramieniu mogą walczyć tak, jak ci najodważniejsi. I do diabła, potrafią wykrzesać z siebie wszystko, gdy widzą, z jakim sercem walczą inni, równie przestraszeni. Prawdziwy bohater to ten, który walczy nawet wtedy, gdy czuje strach. Niektórzy pokonują go już w pierwszej minucie walki. Jednym potrzeba godziny. Drugim – całych dni. Ale prawdziwy mężczyzna nigdy nie pozwoli na to, by strach wziął górę nad jego poczuciem honoru, obowiązku wobec kraju i wewnętrznej, męskiej siły. Walka to najwspanialszy rodzaj rywalizacji, w jakiej może wziąć udział człowiek. Wydobywa z nas to, co najlepsze, a uwalnia od tego co niskie i nikczemne. Amerykanie czują dumę z tego, że są męscy. I mówię wam – są naprawdę waleczni. Pamiętajcie, że wróg czuje strach tak samo, jak wy, a być może bardziej. To nie są nadludzie.

Przez cała swoją służbę wojskową psioczycie na to, co nazywacie „upierdliwym drylem”. Jak wszystko inne w wojsku ma on określony cel. Chodzi o czujność. Każdy musi ją mieć w sobie. Gówno wart jest facet, który nie potrafi być stale czujny i uważny. Jesteście weteranami, inaczej nie bylibyście tutaj. Jesteście gotowi na to, co nadejdzie. Jeśli chcecie przeżyć, musicie cały czas zachowywać czujność. Jeśli jej zabraknie, w końcu jakiś niemiecki skurwysyn zajdzie was od tyłu i zabije byle czym!
W pewnym miejscu na Sycylii, znajduje się czterysta starannie oznaczonych grobów. Są tam dlatego, że jeden z leżących w nich żołnierzy poszedł sobie spać na służbie. Ale to groby Niemców, ponieważ to my zaskoczyliśmy skurwiela w czasie snu, zanim oni sami go przyłapali. Armia to jedna drużyna. Mieszka, śpi, je i walczy razem. Gadanie o jednostkowym bohaterstwie to kupa bredni. Te żałosne kutasy, które smażą artykuły na ten temat w „Saturday Evening Post” nie wiedzą więcej o prawdziwej walce na linii ognia niż o pieprzeniu się!

Mamy najlepszy sprzęt i najlepszą żywność. Najwspanialszego ducha walki i najlepszych żołnierzy na świecie. Mój Boże, żal mi nawet tych biednych skurwysynów, którzy zmierzą się z nami. Na litość boską, naprawdę żal mi tych drani. Mężczyźni nie poddają się. Nie chcę słyszeć, że jakiś żołnierz walczący pod moim dowództwem został wzięty do niewoli, chyba że został postrzelony w walce. Ale nawet jeśli was postrzelą, zawsze możecie jeszcze odpowiedzieć ogniem. I nie gadam tu głupot. Pod swoim dowództwem chcę mieć właśnie takich ludzi, jak ów porucznik, którego spotkałem podczas walk w Libii. W momencie, gdy szkop przyłożył mu do piersi Lugera zerwał hełm, odtrącił rękę z pistoletem i przywalił szwabowi hełmem tak mocno, że ten padł jak długi. Wtedy nasz porucznik podskoczył, wyrwał mu tę broń i zabił innego Niemca, zanim ci pojęli, co u diabła się dzieje. A przez cały ten czas miał kulę w płucu. Oto prawdziwy mężczyzna!

Prawdziwi bohaterowie to nie legendarne postacie z bajeczek dla grzecznych dzieci. Każdy w tej armii ma do odegrania kluczową rolę. Nigdy nie ustawajcie w wysiłku, nie osłabiajcie woli. Niech nikt nie myśli, że jego robota jest nieważna. Każdy ma do wykonania swoją robotę. I musi ją wykonać. Wszyscy jesteście ogniwami wielkiego łańcucha. Co by było, gdyby nagle każdy kierowca ciężarówki uznał, iż ma dość kul świstających nad głową, zżółkł z przerażenia i zjechał wprost do rowu. Taki tchórzliwy sukinsyn mógłby wtedy powiedzieć: „Do diabła z tym wszystkim, i tak nie będą mnie żałować, jestem tylko jednym z wielu tysięcy”. Ale gdyby każdy myślał w ten sposób, to gdzie u licha byśmy byli dziś? Jak wyglądałby nasz kraj, nasi najbliżsi, nasze domy, a nawet cały świat? Nie, do cholery. Amerykanie nie myślą w ten sposób. Każdy ma swoją robotę. Każdy służy wszystkim i większej całości. Każdy oddział i każda jednostka ma swoje miejsce w wielkim schemacie tej wojny. Ludzie od logistyki są potrzebni, by dostarczać nam broni. Dzięki nim możemy walczyć. Kwatermistrz jest ważny, bo dostarcza żywność i umundurowanie. Wszyscy pracujący przy kuchniach polowych mają do wykonania swoją robotę. Nawet ci, którzy tylko gotują wodę, abyśmy nie dostali sraczki.

Niech nikt nie myśli tylko o sobie. Niech zważa na walczącego obok kumpla. W tej armii nie chcemy żałosnych tchórzy. Powinno się ich wytępić, jak szczury. Bo jeśli nie, to po wojnie wrócą do domu i spłodzą jeszcze więcej podobnych ludzi. Odważni mężczyźni spłodzą więcej odważnych mężczyzn. Wybijmy cholernych tchórzy, a będziemy mieli naród ludzi odważnych. Dam przykład jednego z najodważniejszych żołnierzy jakich kiedykolwiek spotkałem. Było to podczas walk w Tunezji. Podczas zaciekłej wymiany ognia, gdy kule świstały nad głową, wojak ten siedział na słupie telegraficznym. Pytam go co u diabła tam robi w takiej chwili. „Naprawiam druty telegraficzne, generale” – krzyczy. „Czy to rozsądnie akurat teraz?”. Ten odpowiada: „Ma pan racje generale, ale te cholerne druty trzeba naprawić”. „Czy nie przeszkadzają ci samoloty ostrzeliwujące drogę?”. „Do diabła nie, generale, robotę trzeba wykonać”. Oto prawdziwy mężczyzna. Prawdziwy żołnierz. Ten człowiek zrobił wszystko, aby wypełnić swoje zadanie, mimo ogromnego prawdopodobieństwa, że zginie.

Szkoda, że nie widzieliście tych ciężarówek na drogach w Tunezji. Nasi wspaniali kierowcy dzień i noc turlali się po tych sakramenckich drogach. Bez żadnej przerwy, nie zbaczając z kursu, a przez cały czas nad głowami latały kule, wybuchały bomby. Cel osiągnęliśmy dzięki odwadze, z której od wieków słyną Amerykanie. Niektórzy z tych kierowców prowadzili bez przerwy ponad czterdzieści godzin. To nie byli ludzie bezpośrednio zaangażowani w walkę z oddziałów liniowych, lecz zwykli żołnierze wykonujący swoją robotę. I jak ją wykonali! Do diabła, wspaniale! Stanowili część jednej drużyny. Bez ich wysiłku, bez nich, przegralibyśmy bitwę. Gdy wszystkie ogniwa łańcucha trzymają się mocno, nikt i nic go nie rozerwie.

Pamiętajcie, nie wiecie, że tu jestem. Żadnych wzmianek o mnie w listach. Świat ma nie wiedzieć, co do cholery zdarzyło się ze mną. Nie dowodzę tą armią. Nie jestem nawet w Anglii. Niech pierwszymi skurwielami, którzy się o tym dowiedzą, będą cholerni ci Niemcy. Chcę zobaczyć, jak podrywają się na równe nogi, sikają ze strachu i skowyczą: „Jezu Chryste! To znowu ta cholerna 3. Armia i ten skurwysyn Patton” .
Rozpętamy tu piekło. Im szybciej uporamy się z tym kurewskim bajzlem, tym szybciej uda nam się także dokonać małego wypadu na Japońców i rozprawić się z tymi zasrańcami w ich jaskini. Zanim cała zasługa przypadnie w udziale chłopcom z piechoty morskiej.

Oczywiście, chcemy wrócić do domu. Pragniemy końca tej wojny. Najszybszym na to sposobem jest dorwanie tych drani, którzy ją rozpoczęli. Im szybciej im dokopiemy, tym szybciej wrócimy do kraju. Najprostsza doń droga wiedzie przez Berlin i Tokio. A gdy tylko zajmiemy Berlin, osobiście zastrzelę tego skurwysyna, tapeciarza, Hitlera. Tak jak zabija się żmiję.

Gdy człowiek cały dzień leży w okopie strzeleckim, to Niemcy w końcu go tam dopadną. Do diabła z tym. Moi ludzie nie będą kopać żadnych rowów czy dołów. Nie chcę, by się tym zajmowali. To tylko spowalnia tempo ofensywy. Bądźcie stale w natarciu. Nie ustawajcie. Nie dawajcie wrogowi czasu na sypanie szańców obronnych. Wygramy tę wojnę, ale tylko walcząc i pokazując Niemcom, że mamy więcej odwagi niż mają – lub kiedykolwiek będą mieli – oni sami. Nie tylko wystrzelamy tych sukinsynów co do jednego, lecz także wyprujemy z nich flaki, których użyjemy do smarowania gąsienic naszych czołgów. Wykończymy tych chujów i Hunów. Wszystkich. Wojna to kurewsko krwawy, morderczy biznes. Musimy zdążyć przelać ich krew, zanim oni przeleją naszą. Rozpruwajcie im brzuchy. Strzelajcie im w bebechy. Gdy kule będą świstać wszędzie dokoła, a ty ścierając z twarzy kurz nagle uświadomisz sobie, że to nie brud, lecz krew i wnętrzności człowieka, który kiedyś był twoim najlepszym przyjacielem, sam będziesz dobrze wiedział co zrobić.
Nie chcę żadnych meldunków w rodzaju: „Utrzymujemy nasze pozycje”. My niczego – do cholery – nie utrzymujemy. Niech robią to Niemcy. Cały czas walmy do przodu. Tylko ciągła pogoń za wrogiem. Chwyćmy go za jaja. Ściśnijmy mu je tak, że srać będzie z bólu. Nasz podstawowy plan operacyjny to przeć naprzód i naprzód. Cały czas, bez przerwy. Przejdziemy przez szkopów gładko, jak gówno przez gęś.
Od czasu do czasu pojawią się narzekania, ze za bardzo przykręcamy śruby naszym ludziom. Ale ja – do cholery – nie dbam o to. Wierzę w starą zdrową zasadę: odrobina potu pozwoli ocalić galon krwi. Im mocniej będziemy NACISKALI, tym więcej Niemców zabijemy. Im więcej ich zabijemy, tym mniej zginie naszych. Tak więc przykręcanie śruby oznacza mniej niepotrzebnych ofiar. Chcę byście wszyscy o tym pamiętali.

Po powrocie do domu z tej wojny będziecie mogli powiedzieć jedną wielką rzecz. Za dwadzieścia lat usiądziecie przy kominku z wnuczkiem na kolanach. A gdy zapyta: „Co robiłeś podczas wielkiej II wojny światowej?”, nie BĘDZIESZ musiał jąkać się w odpowiedzi i dukać coś w rodzaju: „No cóż, przerzucałem szuflą łajno w Luizjanie”. Nie, panowie, będziecie mogli spojrzeć mu prosto w oczy i powiedzieć: „Posłuchaj synku, twój dziadek służył we wspaniałej 3. Armii pod dowództwem tego cholernego skurwiela Georgie Pattona” .

gen. George Patton, przemówienie do żołnierzy 3. armii amerykańskiej, 5 czerwca 1944
A oto nasi przeciwnicy:
[youtube 51btGgBLOuw nolink]
------------------------- Boże chroń Jarosława Kaczyńskiego --------------------------

Podobne artykuły:

Opublikowane przez  w 28 sierpnia 2011. Umieszczone podNajnowsze,Polityka. Możesz śledzić wszystkie odpowiedzi do tego wpisu poprzezRSS 2.0. Możez zostawić odpowiedź lub trackback do tego wpisu

APPENDIX.