Zydzi powinni przeprosic Polakow
1 Data: Maj 16 2009 18:40:27
Autor: wawa wawa4WYTNIJTO@poczta.onet.eu
Zydzi powinni przeprosic Polaków:
- Za zdradzanie nas na rzecz zaborców
Powszechnie wiadomo, ze przez cale stulecia Polska byla jedynym schronieniem
dla Zydów z calej Europy. Zyskala wtedy miano paradisus Judeorum (Raj dla
Zydów), uzyte wobec Polski m.in. W Wielkiej Encyklopedii Francuskiej w XVIII w.
Wspólczesny historyk zydowski Burnett Litvinoff ocenil w monumentalnym dziele
Antysemitism and Modern History (London 1988, ze przypuszczalnie Polska
uratowala Zydów od calkowitego wyniszczenia w wiekach srednich i w dobie
Odrodzenia. Niestety za to schronienie, udzielane przez stulecia Zydom,
przesladowanym w calej reszcie Europy, jakze czesto spotykalismy sie w dobie
zaborów z przejawami skrajnej wrecz ucieczki od wdziecznosci ze strony wielkiej
czesci Zydów.
Slynny zydowski przywódca syjonistyczny dr Leon Reich pisal w 1910 r., ze:
Potrzeba trzymania z silniejszym bierze u Zydów góre nad poczuciem wdziecznosci
(cyt. za: M. Wankowicz O Zydach, Kultura 7-8,1950, s. 45). Doswiadczylismy tego
niestety az nazbyt czesto w czasie zaborów. Przewazajaca czesc Zydów okazala sie
calkowicie obojetna na los Polaków w czasie ich najgorszej niedoli w zaborze
rosyjskim i pruskim (bardziej zlozona byla sytuacja w zaborze austriackim), a
czestokroc zdecydowanie stawala po stronie bezwzglednych rusyfikatorów i
germanizatorów.
Ci sposród Zydów, którzy poparli Polaków w czasie ich niewoli stanowili
mniejszosc, poczawszy od Berka Joselewicza poprzez rabinów Abrahama Kohna
(otrutego w 1848 r. przez ortodoksyjnego [5] Zyda za swa manifestacyjna
propolskosc) i Meiselsa do Askenazego czy Feldmana.
Do niesamowitych rozmiarów dochodzilo niekiedy identyfikowanie sie Zydów z
zaborcami Polski. Historyk zydowski Jakub Schall wspominal, ze w 1848 r. Zydzi
poznanscy stanowczo odrzucili wezwania do powstania polskiego, twierdzac, ze
czuja sie Niemcami i ze ze sprawa polska nie maja doslownie nic wspólnego.
To calkowite identyfikowanie sie z Prusami i niechec do Polski cechowalo
konsekwentnie poznanskich Zydów i wciagu nastepnego pólwiecza. Jeszcze w 1910 r.
na 26 422 Zydów pruskich 26 400 podalo sie przy spisie ludnosci za Niemców, a
tylko 22 za Polaków (por. M. Stecka Zydzi w Polsce, Warszawa 1921, s. 45). W
zaborze rosyjskim tylko raz na kilka lat doszlo do prawdziwego przelomu i
bratania sie polsko-zydowskiego w okresie bezposrednio przed Powstaniem
Styczniowym (by przypomniec chocby piekna postac Zyda Michala Landego, który z
krzyzem w reku zginal od kul carskich zoldaków w czasie patriotycznej
manifestacji). Wkrótce po klesce powstania, gdy rozsrozyl sie terror rosyjski w
Polsce, wiekszosc Zydów uznala, ze nie warto dluzej dzielic losu pokonanych
Polaków i blyskawicznie sie od nich zdystansowala. Szczególne oburzenie w
polskich srodowiskach wywolywalo wykupywanie przez niektórych Zydów za bezcen
majatków, skonfiskowanych przez wladze carskie rodzinom polskim, zamieszanym w
powstanie 1863 r.
Poparcie przez wielka czesc Zydów zaborców Polski: Rosjan i Prusaków
doprowadzilo do maksymalnego rozczarowania u polskich twórców w swoim czasie
najbardziej nawet przychylnie ustosunkowanych do Zydów, od Boleslawa Prusa po
Aleksandra Swietochowskiego. Jakze wymowne pod tym wzgledem sa Kroniki Prusa z
lat 1909-1910. Prus pisal wówczas: (...) Stosunek niektórych grup zydowskich do
Polaków jest nie tylko niegodziwy, ale wprost - nieprzyzwoity (...) litwacy
(tj. Zydzi przybyli z Rosji - J.R.N.) odgrywaja role rusyfikatorów u nas, nawet
obrazaja nas, a Zydzi poznanscy wrecz glosza, ze zawsze walczyli przeciw Polakom
w interesie Niemiec (...). Ilez to razy wobec Polaków i Rosjan socjalisci
zydowscy czy nacjonalisci wykrzykiwali, ze Polska jest trupem gnijacym, a
Polacy rasa znikczemniala. (...) Kiedy cala imigracja niemiecka, chocby sprzed
stu lat, stala sie nasza krwia, koscia, sercem i dusza, masy zydowskie po wielu
wiekach sa nam obcymi; wiecej nawet - niektóre grupy zydowskie przypominaja
armie, która toczy z nami walke w celu wytepienia czy wygnania wiekszej czesci
[6] nas, a zamienienia reszty na swoich lenników, jezeli nie niewolników! (...)
(cyt. za: B. Prus Kroniki, t. XX, Warszawa 1970, s. 147,271,272).
- Za jakze licznych Zydów, szpicli i donosicieli w sluzbie carów
Historia odnotowala cale legiony antypolskich Zydów, szpicli i donosicieli. Mamy
rozliczne dokumenty na temat donoszacym Moskalom Zydów w czasie powstania
kosciuszkowskiego i wojny 1812 r. (ogromna czesc Zydów trzymala wtedy za
Moskwa). Do szczególnego rozkwitu doszlo promoskiewskie szpiclowanie z kregów
zydowskich w dobie Królestwa Kongresowego. Maurycy Mochnacki w swym wielkim
dziele Powstanie narodu polskiego w roku 1830 i 1831 (Warszawa 1984, t. I, s.
95) pisal, ze cala policja tajna, tak w Polszcze kongresowej i w guberniach
naszych, jak we wlasciwej Moskwie przez Zydów byla sprawowana. Znamienne tez, ze
gdy lud warszawski zabral sie do wieszania zdrajców i szpiegów w sierpniu 1831
r., to glównie Zydzi, jako najgorsi donosiciele padli ofiara tego wybuchu gniewu
ludu. By przypomniec chocby niektóre nazwiska powieszonych szpicli, poczawszy od
oslawionego Joela Mojzesza Birnbauma po Czyzyka Herszke Jednoraczke, Ejzyka
Lewkowicza Dzwarca, Abrahama Moszkowicza, Icka Mittelmana, Berka Blinnen-kranza
czy Fajwela Jekowicza.
Losy polskie naznaczone zostaly az zbyt wielka iloscia spisków zniweczonych
przez denuncjacje promoskiewskich Zydów-donosicieli. Poczawszy od historii
aresztowania w 1797 r. Sebastiana Ciecierskiego na skutek denuncjacji
wilenskiego Zyda Tobiasza Abrahamowicza. Aresztowanie doprowadzilo w efekcie do
wykrycia wszystkich uczestników polskiego spisku na Litwie i w Warszawie.
Niewiele osób niestety wie o nikczemnej roli takich Zydów-donosicieli jak
wlasciciel winiarni Nisel Rosenthal, który wydal na smierc najslynniejszego
polskiego emisariusza Szymona Konarskiego, jak Artur Goldman, który wydal
carskiej policji przywódce Powstania Styczniowego Romualda Traugutta czy Lej-zor
Butler, który wydal Warynskiego. Przyklady tego typu mozna niestety dlugo, dlugo
mnozyc. [7]
- Za koncepcje Judeo-Polonii
Za szczególnie oburzajacy przyklad niewdziecznosci wobec Polski trzeba uznac
wysuwane wielokrotnie przez niektórych Zydów rosyjskich, niemieckich i polskich
pomysly stworzenia tzw. Judeo-Polonii lub Judeo-Polski. Projekty te zmierzaly do
tego, zeby Polska jako prowincja rosyjska lub niemiecka musiala znosic
szczególne uprzywilejowanie zydowskiej mniejszosci narodowej, protegowanej na
kazdym kroku przez antypolski rzad zaborczy. Plany Judeo-Polonii grozily
umocnieniem ostatecznego rozczlonkowania Polski z pomoca wyslugujacych sie
zaborcom Zydów. Ta haniebna sprawa jest wciaz jeszcze za malo znana, a przez
dziesieciolecia PRL nalezala do najpilniej strzezonych tematów tabu. Tym, którzy
podwazaja w ogóle istnienie projektów Judeo-Polonii, traktujac pisanie o nich
jako wymysl antyzydowski, radze jak najszybciej zajrzec do wydanego w 1919 r. w
Warszawie Pamietnika i zjazdu zjednoczenia Polaków wyznania mojzeszowego. W
ksiazce tej, opisujacej przebieg wielkiego, a dzis tak swiadomie przemilczanego
forum kilkuset Zydów - polskich patriotów, juz na wstepie znalazlo sie
stanowcze potepienie antypolskich pomyslów Judeo-Polonii. Inzynier Kazimierz
Sterling, w referacie wygloszonym na zjezdzie, napietnowal projekt Judeo-Polonii
jako smiertelne zagrozenie dla Polaków, wskazujac na jego autora - syjoniste
rosyjsko-zydowskiego z Odessy -Wladimira Zabotinskiego. Grozil on Polakom w
artykulach, ze jesli nie pójda na maksymalne ustepstwa wobec Zydów, to musza sie
liczyc z tym, ze ci pójda na maksymalne antypolskie wspóldzialanie z rosyjskimi
zaborcami.
W slad za Zabotinskim z kolejnym projektem Judeo-Polonii tylko, ze opartej o
Niemcy, wystapil we wrzesniu 1914 r. tzw. Deutschen Komittee zur Befreiung der
Russischen Juden (Niemiecki Komitet Wyzwolenia Zydów Rosyjskich), znany pózniej
z wielu polakozerczych dzialan i pomyslów. Sugerowal on Niemcom powolanie na
terenie ziem polskich dawniej zagarnietych przez Rosje panstwa buforowego, które
na trwale rozczlonkowaloby ludnosc polska i zapobieglo jej mozliwosciom
irredenty. Mialo ono byc zdominowane przez 6 milionów Zydów z Polski i Rosji.
Zydzi zwiazani z niemiecka kultura i jezykiem dzieki swemu yidish byliby swego
rodzaju Kulturtregerami niemieckiej cywilizacji w nowym protektoracie. [8] W
sklad utworzonego na terenach miedzy Baltykiem a Morzem Czarnym panstwa
buforowego wchodziloby razem 6 milionów Zydów, 1,8 milionów Niemców, 8 milionów
Polaków, 5-6 milionów Ukrainców, 4 miliony Bialorusinów, 3,5 miliona Litwinów i
Lotyszów.
Plan panstwa buforowego byl szczególnie niebezpieczny z polskiego punktu
widzenia. Jego zrealizowanie doprowadziloby bowiem do trwalego podzialu narodu
polskiego, z którego 11 milionów pozostaloby poza granicami nowego panstwa
buforowego. Tych zas osiem milionów Polaków, którzy weszliby do nowego panstwa
buforowego, poddano by intensywnej germanizacji, prowadzonej przez Niemców i
Zydów. Przy okazji zrecznie rozgrywano by przeciw Polakom wielomilionowe rzesze
innych narodowosci. Bylaby to prawdziwie smiertelna petla dla Polski.
Na szczescie dla Polaków Niemcy ostatecznie nie zdecydowali sie na realizacje
tak niebezpiecznego dla nas planu Zydów niemieckich.
- Za rozliczne kampanie antypolonizmu
Niewiele osób w Polsce, patrzac na dzisiejsza ofensywe zydowskiego
antypolonizmu zdaje sobie sprawe, ze jest to juz kolejna fala polakozerczych
kampanii, rozpoczetych po raz pierwszy na miedzynarodowa skale w czasie I wojny
swiatowej. To wtedy wlasnie duza czesc Zydów polskich, niemieckich i
amerykanskich wstapila z najróznorodniejszymi oszczerstwami na temat Polaków,
naglasnianymi w róznych organach prasy europejskiej i amerykanskiej. Glównym
celem ówczesnej kampanii antypolonizmu bylo zapobiezenie powstaniu niepodleglej
Polski. Dla bardzo wielu Zydów (poza patriotycznie polskimi Zydami -
asymilatorami, stanowiacymi niestety tylko jedna dziesiata czesc Zydów
polskich), pojawiajaca sie od poczatku I wojny swiatowej wizja niepodleglosci
Polski, i to Polski katolickiej, rysowala sie jako prawdziwy koszmar.
Niepodleglosc Polski widziana byla przez Zydów (takze tych rewolucyjnych z
SDKPiL na czele z Róza Luksemburg) jako grozba rozdzielenia trzech milionów
Zydów polskich od trzech milionów Zydów rosyjskich. Robili wiec co mogli, by
temu zapobiec. Wbrew [9] jakimkolwiek faktom upowszechniano na calym swiecie
twierdzenia o okrutnych pogromach na Zydach, przeprowadzanych jakoby przez
rozbestwionych Polaków. Mial to byc dowód, ze Polacy w zadnym razie nie dojrzeli
do jakiejkolwiek niepodleglosci, zbyt sa bowiem dzicy i niebezpieczni dla
wszelkich nacji wokól. Ta trwajaca kilka lat pelna niesamowitych klamstw
kampania przyniosla ogromne szkody dobremu imieniu Polski, pomimo prób jej
przeciwdzialania ze strony grupy oburzonych antypolskimi oszczerstwami
uczciwych Zydów. Kilku z nich opublikowalo nawet odrebne pozycje ksiazkowe w
obronie prawdy o Polakach (Benjamin Segel, Bernard Lauer, Herman Feldstein i
Emil Deiches). Zydowskim polakozercom nie udalo sie wprawdzie zapobiec
przeszkodzeniu wybiciu sie Polski na niepodleglosc, ale udalo sie im doprowadzic
do narzucenia Polsce skrajnie niekorzystnego traktatu o mniejszosciach
narodowych w 1919 r.
Takze w latach miedzywojennych niejednokrotnie dochodzilo do pojawiania sie
kolejnych fal antypolonizmu, zwlaszcza w niebywale oszczerczej czesci prasy
Zydów amerykanskich. Nierzadko za atakami na Polske i Polaków kryly sie
prosowieckie sympatie duzej czesci Zydów na Zachodzie. Od 1943 r. po wykryciu
zbrodni w Katyniu rozpoczela sie - z inicjatywy sowieckiej - nowa fala
zydowskiego antypolonizmu na Zachodzie. Ataki na Polaków jako rzekomych
faszystów, antysemitów i nacjonalistów mialy odwracac uwage zachodniej opinii
publicznej od sowieckich zbrodni, a zarazem przekonywac, ze w tak ciemnym jak
Polska kraju, jedynie twarda sowiecka piesc moze byc najlepszym zabezpieczeniem
przed wybuchami polskiego dzikiego antysemityzmu. Nowa, coraz bardziej
zmasowana ofensywe antypolonizmu, obserwujemy w ostatnich dziesiecioleciach, od
filmów Holocaust i Shoah po Shtetl i ksiazki J.T. Grossa. Cele sa bardzo
zróznicowane, a zydowski antypolonizm korzysta bardzo czesto ze wsparcia
niemieckiego i rosyjskiego antypolonizmu. Stad takie motywy, jak chec wybielenia
Niemców kosztem Polaków, wspieranie sie wzajemnie Niemców i Zydów w roszczeniach
wobec Polaków, staranie sie o upokorzenie Polski na arenie miedzynarodowej,
nader chetnie wspierane przez ciche intrygi Rosji. [10]
- Za role w partii zdrady narodowej - KPP
Juz w czasie sowieckiego najazdu na Polske zaznaczyl sie bardzo znaczacy udzial
lewicowych srodowisk zydowskich w poparciu dla bolszewickiej napasci (m.in.
udzial Feliksa Kohna i Józefa Unszlichta w samozwanczym rzadzie komunistycznym
na uslugach Armii Czerwonej w Bialymstoku. Ze srodowiska zydowskiego wywodzil
sie równiez trzon kierownictwa partii zdrady narodowej - Komunistycznej Partii
Polski (KPP), w tym jej glówny przywódca Adolf Warszawski (Warski). Zydowscy
komunisci wspierali bez reszty agenturalny program KPP (poparcie dla roszczen
terytorialnych wobec Polski na wschodzie i na zachodzie. Jak pisal zydowski
badacz Jeff Schatz, zydowscy komunisci stanowili 54 procent aktywnego
kierownictwa KPP w 1935 r. W Warszawie w 1937 r. Zydzi stanowili az 65 procent
ogólu czlonków organizacji komunistycznej.
- Za zdrade Polski na Kresach w latach 1939-1941
W wydanej w 1999 r. ksiazce Przemilczane zbrodnie szeroko opisalem juz
róznorakie przejawy zdradzenia Polski przez przewazajaca czesc Zydów na Kresach
wschodnich w latach 1939-1941. Pisalem miedzy innymi o szerokim udziale Zydów w
antypolskiej dywersji prosowieckiej we wrzesniu 1939 r., o jakze licznych
przejawach denuncjowania Polaków i ukladania list Polaków do wywiezienia na
Sybir, o walce z polskimi tradycjami narodowymi i religia katolicka, o
zydowskiej inteligenckiej Targowicy we Lwowie, o licznych przypadkach mordowania
Polaków (m.in. Wymordowaniu dominikanów w Czortkowie przez zydowskich NKWD-zistów).
- Za zbrodnie w Koniuchach i Nalibokach
Ciagle niewiele sie robi dla jak najszybszego zakonczenia sledztwa (wszczetego
przez IPN na skutek udokumentowanych nalegan Kongresu Polonii Kanadyjskiej) w
sprawie mordów popelnionych na kilku setkach polskich mieszkanców wsi Koniuchy
[11] i Naliboki, w tym wielu kobiet i dzieci. Ustalenie sprawców okrutnego
mordu popelnionego 29 stycznia 1944 r. przez zydowskich partyzantów sowieckich
na 300 polskich mieszkancach wsi Koniuchy nie jest szczególnie trudne. Paru z
nich bowiem wrecz chlubilo sie swymi zbrodniczymi dokonaniami. Na przyklad Chaim
Lazar opisywal w ksiazce Destruction and Resistance (New York, Shengold
Publisher, 1985, s. 174-175): Pewnego wieczoru stu dwudziestu partyzantów z
wszystkich obozów, uzbrojonych w najlepsza bron, wyruszylo w kierunku wsi. Bylo
wsród nich okolo 50 Zydów, przewodzonych przez Jaakowa Prennera. o pólnocy
przybyli oni na koniec wsi i zajeli odpowiednie pozycje. Rozkaz nakazywal nie
pozostawic ani jednej zywej duszy. Nawet zwierzeta domowe mialy byc wybite, a
cala wlasnosc zniszczona... Sygnal dano tuz przed switem. Wciagu niewielu minut
otoczono wies z trzech stron, z czwartej strony byla rzeka i jedyny most, który
znajdowal sie w rekach partyzantów. Partyzanci, z zawczasu przygotowanymi
pochodniami, podpalali domy, stajnie i spichlerze, otwierajac intensywny
ostrzal domów... Pólnadzy chlopi wyskakiwali z okien szukajac drogi ratunku.
Wszedzie czekaly na nich jednak nieszczesne kule. Wielu wskakiwalo do rzeki i
plynelo nia ku drugiemu brzegowi, ale i ich równiez spotka ten sam los. Misja
zostala wypelniona w ciagu krótkiego czasu. Szescdziesiat rodzin liczacych okolo
300 ludzi zostalo zabitych; nikt z nich nie przezyl.
Potwierdzenie opisów rzezi dokonanej na polskich chlopach przez zydowskich
partyzantów znajdujemy równiez w paru innych ksiazkach zydowskich autorów, m.in.
Isaaca Kowalskiego. Znane sa nawet nazwiska niektórych zydowskich partyzantów
uczestniczacych w rzezi na Polakach: Israel Weiss, Schlomo Brand, Chaim Lazar,
Jacob Prenner, Isaac Kowalski, Zalman Wolozni.
Pomimo ze minelo juz ponad piec miesiecy od ogloszenia przez IPN o wszczeciu
sledztwa w sprawie mordu w Koniuchach, ciagle nie slyszymy zadnych oficjalnych
enuncjacji p. Kieresa na temat postepów tego sledztwa. Czy dlatego, ze w
Koniuchach zgineli tylko Polacy? A przeciez w tym czasie, gdy tak niegodnie
milczy szef IPN - p. Kieres, wyszly na jaw nowe informacje odslaniajace
okrucienstwo zbrodni popelnionej przez komunistów zydowskich na mieszkancach
Koniuchów. Byly to przede wszystkim wstrzasajace relacje na temat masakry
Polaków publikowane w polskiej gazecie wilenskiej Naszej Gazecie w marcu 2001 i
w polonijnym periodyku Gazeta z Toronto z maja 2001 r. Oto fragmenty tych,
jakze wstrzasajacych swiadectw. [12]
W Naszej Gazecie z 29 marca 2001 r. czytamy m.in.: wyliczenie niektórych nazwisk
osób zamordowanych noca 29 stycznia 1944 r. przez zydowskich partyzantów
sowieckich. Byly wsród nich m.in. N. Molisówna, wiek ok. 1,5 roku, Marysia
Tubinówna ok. 4 lat i cale rodziny, tak jak Zygmunt Bandalewicz (8 lat),
Mieczyslaw Bandalewicz (9 lat), Stanislaw Bandalewicz (45 lat), Józef
Bandalewicz (54 lata), Stefania Bandalewiczowa (48 lat). Póltoraroczna córeczka
Molisowej zginela wraz z matka, gdy ta uciekala posród kul trzymajac ja na
reku. Andrzej Kumor cytuje w artykule Gazety w Toronto z 4-6 maja 2001 r.
rozmowe z naocznym swiadkiem tamtych wydarzen Edwardem Tubinem (mial wówczas 13
lat). Tubin opisywal: Nie bylo róznicy, kogo zlapali to wszystkich bili. Nawet
kobiete jedna, uciekala tam w las ku cmentarzu, to nie strzelali, ale kamieniem
zabili, kamieniem w glowe. Jak mame zabili, to moze z osiem kul po piersiach
puscili (...). Wojtkiewicza zona byla w ciazy i chlopak byl, nie mial nawet dwa
latka. Zabili ja, a chlopak zostal zywy. Przyniesli slome, na nia rzucili,
zapalili. Temu chlopaczkowi nogi poopalalo - paluszki jemu odpadly. Przezyl pod
ta matka. Jak zapalili to tylko nogi mu sie spalily. Bylo strasznie, bylo
strasznie, nie przepuscili nikomu.
Dlaczego dokonano tego mordu na Polakach z Koniuchów? Bo chciano odpowiednio
odstraszajaco ukarac mieszkanców wioski, która chciala sie bronic przed ciaglymi
rabunkami. Polscy chlopi zorganizowali jednostke samoobrony, aby chronic wies
przed ciaglym rekwirowaniem zywnosci. Bo wies juz nie miala doslownie srodków
do zycia. Wilenska Nasza Gazeta z 29 marca 2001 r. przytacza relacje naocznego
swiadka Liliany Narkowicz opisujaca, ze partyzanci dokonywali wciaz grabiezczych
napadów, niczym bandyci. Nasi mezczyzni zbuntowali sie. Nie mielismy, czym
karmic wlasnych dzieci. U niektórych bieda az piszczala.
Innym przykladem rzezi dokonanej na Polakach przez zydowskich partyzantów
sowieckich byl los miasteczka Naliboki w powiecie Stolpce, województwo
nowogrodzkie. 8 maja 1943 r. o swicie 128 polskich mieszkanców tego miasteczka
zostalo wymordowanych przez partyzantów dowodzonych przez dwóch zydowskich
dowódców Tuwie Bielskiego i Szolema Zorina. Waclaw Nowicki, uratowany swiadek
tych wydarzen tak opisywal w ksiazce Zywe echa (Warszawa 1993) rzez na Polakach,
gdy o swicie przybyli partyzanci-mordercy: Godzina 5 rano, 8 maja 1943 r. Dluga
seria z kaemu rozprula ponizej okien frontowa sciane naszego domu, stojaca pod
nia kanapa - przeleciala przez pokój i ugrzezla w przeciwleglej scianie zaledwie
[13] kilka centymetrów nad naszymi glowami (...). Mama dopadla okna. -Wies
plonie! - krzyczy (...). o godzinie 7.00 sciany i jeki ucichly. Zewszad wialo
groza smierci i zniszczenia. Ocaleni od pogromu mogli teraz zobaczyc tragedie
swego miasteczka i dokonanego w nim ludobójstwa. W niespelna 2 godziny zginelo
128 niewinnych ludzi. Wiekszosc z nich, jak stwierdzili potem naoczni
swiadkowie, z rak siepaczy Bielskiego i Pobiedy.
Mordercy obojga plci wpadali do mieszkan i seriami z automatów unicestwiali we
snie cale rodziny, a obrabowane w pospiechu (nawet z zegarków) domostwa palili i
pijani od krwi z okrzykiem hura szli dalej mordowac. Wielu zbudzonych nagla
strzelanina i jekiem sasiadów wylatywalo na podwórko. Tych rozstrzeliwano z
dziecmi pod scianami chat. Jedni i drudzy wraz z domostwem obracali sie w
popiól. Daleko slychac bylo ryk bydla i rzenie zagrabionych koni. Podczas
dantejskiego pogrzebu trudno bylo zidentyfikowac pozostale czasem tylko konczyny
dzieci, rodziców, dziadków z rodów Karniewiczów, Lojków, Chmarów i wielu innych.
Warto tu dodac, ze zydowski dowódca partyzancki Tuwia Bielski byl wymieniony
jednoznacznie jako sprawca rzezi w Nalibokach miedzy innymi w publikowanym w
Magazynie Gazety Wyborczej z 15 listopada 1996 r. tekscie Jacka Hugo Badera A
rewolucja to miala byc przyjemnosc. Bader pisal tam m.in. cytujac relacje
partyzanckie z tamtych lat: Zaczely sie masowe rabunki wsi. l to nie bylo raz
czy dwa, ale jedni wychodzili, drudzy wchodzili. Miejscowi zaczeli wiec walczyc
o chleb, organizowali polsko-bialoruska samoobrone. My ja wspieralismy. Sowieci
likwidowali. Wykanczali wioski. Derewno, Rubieszewicze, Starynki, Michalowo. W
Nalibokach wyrzneli 127 ludzi z samoobrony. Wszyscy mówili, ze Naliboki zrobil
Bielski. Wczesniej J. Hugo Bader pisal, ze Tuwia Bielski byl partyzantem
zydowskim. Inny rozmówca Badera - Boradyn tak mówil o zydowskich partyzantach z
oddzialów Tuwii Bielskiego i Szolema Zorina: Grupy rabusiów i tyle, którzy
brali, od kogo popadnie. Jedzenie, dzieciece ubrania, posciel, lyzki, widelce,
kosztownosci...
Obraz uzupelnia w tekscie Badera relacja b. zydowskiego partyzanta, dzis
emeryta - Jakowa Rumowicza. Wspominal on: U nas prawie polowa to Zydzi byli, ale
co to za partyzanci? Grabili tylko i gwalcili. [14]
- Za role Zydów w stalinizacji Polski
Od dluzszego czasu trwa proces wybielania roli Zydów w stalinizowaniu Polski, a
w szczególnosci w rozwijaniu najokrutniejszego instrumentu stalinowskiego
terroru - Ministerstwa Bezpieczenstwa Publicznego i Urzedów Bezpieczenstwa.
Dokonuje sie prawdziwych ekwilibrystyk w wyliczaniu Zydów w bezpiece i ich
procentowego udzialu w UB (chocby w tekstach K. Kerstenowej, znanej niegdys
chwalczyni komunizmu, poczawszy od jej oslawionej ksiazki o PKWN). Obliczeniami
procentowymi, które maja stawiac na równi kazdego podrzednego prymitywnego ubeka
z Pacanowa czy Grójca z wyrafinowanymi nadzorcami bezpieki na szczytach typu
Bermana, próbuje sie maksymalnie zaciemniac faktyczna sytuacje. Wszelkie rekordy
pod wzgledem wybielania roli Zydów w bezpiece pobil jednak oslawiony antypolski
hochsztapler Jan Tomasz Gross, piszac w wydanej w 2000 roku w USA pracy
zbiorowej Politics of Retribution, ze w polskiej bezpiece bylo wszystkiego kilka
tuzinów Zydów. Dlatego tak istotne wydaje sie przypomnienie, ze nie chodzilo o
rzekoma mala garstke Zydów w bezpiece, lecz o ich bardzo wielkie ilosci w
aparacie stalinowskiego terroru, i to na kluczowych pozycjach. Poczawszy od
faktycznego nadzorcy calego aparatu terroru, niszczacego tysiace polskich
patriotów - Jakuba Bermana, przez lata czlonka Biura Politycznego KC PPR, a
pózniej KC PZPR odpowiedzialnego za nadzór nad bezpieka. Byl to najbardziej
niebezpieczny dla Polski morderca zza biurka, faktycznie zbrodniarz Numer Jeden,
którego nigdy za swe zbrodnie nie ukarano.
Oto przykladowo niektóre funkcje sprawowane przez zydowskich bezpieczniaków.
Wiceministrowie Bezpieczenstwa Publicznego: Mieczyslaw Mietkowski i Roman
Romkowski, dowódca Korpusu Bezpieczenstwa Wewnetrznego Juliusz Hibner, dyrektor
Gabinetu Ministra BP, pózniej m.in. p.o. dyrektora Departamentu III MBP
(Ministerstwa Bezpieczenstwa Publicznego) Leon Ajzen-Andrzejewski, p.o.
dyrektora Gabinetu Ministra BP Zygmunt Braude, dyrektor Centralnej Szkoly MBP w
Lodzi, pózniej dyrektor Departamentu Spoleczno-Administracyjnego MSW Mieczyslaw
Broniatowski, dyrektor Departamentu V, a pózniej III MBP Julia Brysti-ger,
dyrektor Gabinetu Ministra BP Juliusz Burgin, dyrektor Departamentu VII, a
pózniej dyrektor Departamentu III MBP Józef Czaplicki, [15] dyrektor Gabinetu
Ministra BP Michal Drzewiecki, dyrektor Departamentu X MBP Anatol Fejgin,
dyrektor Departamentu Sledczego MBP Józef Rózanski, dyrektor Departamentu
Organizacji i Planowania MBP Michal Hakman, dyrektor Departamentu Szkolenia MBP
Maria Kaminska, wicedyrektor Departamentu i MBP Julian Konar, dyrektor
Departamentu IV MBP Józef Kratko, dyrektor Departamentu Wieziennictwa MBP
Dagobert Jerzy Lancut, dyrektor Centralnego Archiwum MBP Zygmunt Okret, dyrektor
Departamentu II MBP Leon Rubinsztejn, dyrektor Departamentu IV MBP Aleksander
Wolski-Dyszko, wicedyrektor Departamentu X MBP Józef Swiatlo, p.o. dyrektor
Departamentu II MBP Michal Taboryski, dyrektor Departamentu Sluzby Zdrowia MBP
Leon Gangel, dyrektor Centralnych Konsumów MBP Feliks Goldsztajn, wicedyrektor
Departamentu Finansowego MBP Edward Kalecki, dyrektor Departamentu Sluzby
Zdrowia MBP Ludwik Przysuski, wicedyrektor Departamentu Sluzby Zdrowia MBP Leon
Stach, wicedyrektor Departamentu VII MBP Marek Fink, wicedyrektor Departamentu
Szkolenia MBP Helena Gruda, wicedyrektor Departamentu IV MBP Bernard
Konieczny, wicedyrektor Departamentu III MBP Czeslaw Rin-ger, wicedyrektor
Departamentu V MBP Józef Tyminski.
Prawdziwa Liga Dyrektorów. Przyklady tego typu osób narodowosci zydowskiej na
kluczowych stanowiskach w bezpiece mozna by jeszcze bardzo dlugo mnozyc (por.
szerzej zródlowe opracowanie M. Piotrowskiego Ludzie bezpieki z walce z Narodem
i Kosciolem. Sluzba Bezpieczenstwa w Polskiej Rzeczypospolitej ludowej w latach
1944-1978 - Centrala, Lublin 2000, s. 313-345).
Dodajmy do tego fakt, ze decydujaca role w Ministerstwie Sprawiedliwosci
odgrywal wiceminister Leon Chajn, przy figurancie ministrze polskiego
pochodzenia. Dodajmy odpowiedzialnych za represje tak licznych sedziów i
prokuratorów zydowskiego pochodzenia typu Heleny Wolinskiej, bezposrednio
odpowiedzialnej za mord na generale Nilu E. Fieldorfie, Marii Gurowskiej,
zastepcy prokuratora generalnego PRL Henryka Podlaskiego, zastepcy prezesa
Najwyzszego Sadu Wojskowego Oskara Szyi Karlinera, szefa Glównego Zarzadu
Informacji Wojska Polskiego plk Stefana Kuhla, zwanego krwawym Kuhlem,
prokuratora Benjamina Wajsblecha, prokurator Pauliny Kern, sedziego Emila Merza,
plk Józefa Feldma-na, plk Maksymiliana Litynskiego, plk Mariana Frenkiela, plk
Nauma [16] Lewandowskiego, prokuratorów w Prokuraturze Generalnej: Benedykta
Jodelisa, Pauline Kern, plk Feliksa Aspisa, plk Eugebiusza Landsberga, sedziego
Stefana Michnika etc.etc.
Wybielaczom roli Zydów w UB i generalnie w stalinowskiej wladzy warto
przypomniec jednobrzmiace swiadectwa na ten temat osób z jakze róznych srodowisk
intelektualnych od Marii Dabrowskiej, Bohdana Cywinskiego i ojca Józefa M.
Bochenskiego po Stefana Kisielewskiego i Czeslawa Milosza. Najwybitniejsza
chyba pisarka tego okresu Maria Dabrowska w zapiskach w swym dzienniku pisala
pod data 17 czerwca 1947 r.: UB, sadownictwo sa calkowicie w reku Zydów. W ciagu
tych przeszlo dwu lat ani jeden Zyd nie mial procesu politycznego. Zydzi
osadzaja i na kazn wydaja Polaków. Niemal dziewiec lat pózniej - 27 maja 1956 r.
ta sama Dabrowska zapisywala: Ostatnimi tygodniami bylam w Nieborowie w
towarzystwie samych Zydów oprócz Anny i Bogusia. Czeste ich rozmowy o wzrastaniu
antysemityzmu. Czemu dzis sami sa czesciowo winni - bo jak mozna bylo dac soba
obsadzic wszystkie kluczowe pozycje zycia Polski: prokuratury, wydawnictwa,
ministerstwa, wladze partii, redakcje, film, radio itp.
Blizniaczo wrecz podobne w swej wymowie wydaja sie zapiski w dziennikach Stefana
Kisielewskiego. Pod data 18 pazdziernika 1968 r. Kisielewski pisze: Dwadziescia
lat temu powiedzialem Wazykowi, ze to, co robia Zydzi zemsci sie na nich srodze.
Wprowadzili do Polski komunizm w okresie stalinowskim, kiedy malo kto chcial
sie tego podjac z gojów (...). Niewiele pózniej, 4 listopada 1968 r. Kisielewski
zapisuje: Po wojnie grupa przybylych z Rosji Zydów-komunistów (Zydzi zawsze
kochali komunizm) otrzymala pelnie wladzy w UB, sadownictwie, wojsku, dlatego,
ze komunistów nie-Zydów prawie tu nie bylo, a jesli byli, to Rosja sie ich bala.
Ci Zydzi robili terror, jak im Stalin kazal (...).
Znany intelektualista katolicki Bohdan Cywinski tak ocenial role Zydów w
stalinizacji Polski na lamach podziemnego periodyku Glos w kwietniu 1985 roku:
Fakty manifestacyjnego popierania wladzy komunistycznej przez Zydów zaraz po
wojnie, wyjatkowe nagromadzenie osób pochodzenia zydowskiego w aspekcie wladzy,
a zwlaszcza w najbardziej znienawidzonych spolecznie resortach bezpieczenstwa i
propagandy oraz mnogosc przykladów szczególnej ich wrogosci wobec przejawów
polskiego szacunku dla narodowej tradycji - wszystko to w jakiejs mierze
pozostalo w swiadomosci starszych pokolen, powodujac zrozumiale urazy, z kolei
slynny katolicki intelektualista na emigracji ojciec Józef M. Bochenski
akcentowal na lamach paryskiej Kultury [17] (nr 7-8 z 1986 r.): Jak wiadomo,
wladza lezala w duzej mierze w ich (Zydów - J.R.N.) rekach po zajeciu Polski
przez wojska sowieckie - w szczególnosci pewni Zydzi kierowali policja
bezpieczenstwa. Otóz ta wladza i ta policja jest odpowiedzialna za mord bardzo
wielu sposród najlepszych Polaków. Polacy maja, moim zdaniem, znacznie wieksze
prawo mówic o pogromie Polaków przez Zydów niz Zydzi o pogromach polskich
(podkr.-J.R.N.)
I wreszcie swiadectwo Czeslawa Milosza, tym wymowniejsze, ze chodzi o
intelektualiste znanego ze skrajnie prozydowskiej postawy, czlowieka, który
wzbogacil antypolskie uprzedzenia przedstawionym w wierszu Campo di Fiore
wymyslem o Polakach radosnie bawiacych sie na karuzeli wtedy, gdy plonelo
warszawskie getto. Przypomne tu, ze wymysl ten byl w swoim czasie prostowany
przez Wladyslawa Bartoszewskiego w tekscie Wierny krajowi (w Zeszytach
historycznych paryskiej Kultury, z. 71 z 1985 r., s. 229). Bartoszewski
potwierdzal tam prawdziwosc stwierdzenia kuriera Jerzego Lerskiego o wózkach
zastyglej w bezruchu karuzeli, piszac: tak bylo! Karuzela byla nieczynna od
chwili wybuchu walk w getcie. Dzis ten sam Bartoszewski, chciwie wylapujacy
wszelkie zaszczyty ze strony zydowskiej, milczy jak grób w momencie, gdy kolejne
razy powiela sie przeciw Polakom miloszowy wymysl o radosnych zabawach na
karuzeli w czasie walk w getcie. Wlasnie Milosz stwierdzil w prawie nieznanym w
Polsce (poza moimi tekstami) wywiadzie dla wydawanego w USA zydowskiego
czasopisma Tikkun (nr 2 z 1987 roku), mówiac o zydowskich komunistach: Oni
zajeli wszystkie czolowe pozycje w Polsce i równiez w bardzo okrutnej policji
bezpieczenstwa, poniewaz oni byli po prostu bardziej godni zaufania niz
miejscowa ludnosc. W tym stwierdzeniu Milosz nieco przesadzil, bo jednak Zydzi
nie zajeli wszystkich co do jednego stanowisk na szczytach wladzy i w bezpiece.
Byly tam jednak równiez i nie-zydowskie wyjatki, jak chocby Bierut i Radkiewicz,
choc grajace bardziej role figurantów. Generalnie jednak Milosz celnie okreslil
wyjatkowa, dominujaca role komunistów zydowskiego pochodzenia w stalinizacji Polski.
Wybielaczom roli Zydów w UB i w stalinizacji Polski warto przypomniec równiez
prawdziwie uczciwe i obiektywne swiadectwa Polaków zydowskiego pochodzenia lub
polskich Zydów na ten temat. Andrzej Wróblewski, wybitny krytyk teatralny
zydowskiego [18] pochodzenia w ksiazce Byc Zydem (Warszawa 1993, s. 181) pisal:
Proporcjonalnie wiecej bylo Zydów wsród katów niz ofiar, i chociaz nie wszyscy
byli równie gorliwi, to jednak w powszechnym odbiorze postrzegana byla ich
aktywnosc. W innym miejscu swej ksiazki Wróblewski ubolewal, ze w 1968 roku pod
plaszczykiem dotknietej godnosci wyjezdzali z kraju Zydzi, którzy sluzyli w UB,
byli sedziami czy prokuratorami z rekami umazanymi po lokcie we krwi.
Najwybitniejszy chyba polski twórca pochodzenia zydowskiego, który zadebiutowal
po wojnie, Leopold Tyrmand tak pisal w 1972 roku we wciaz swiadomie
przemilczanej dzis w Polsce Cywilizacji komunizmu: Amerykanskie uniwersytety
przygarniaja dzis Zydów, którzy przez prawie 25 lat swych sluzb w policjach
politycznych Europy wschodniej ciezko przesladowali ludzi - w tym takze innych
Zydów - walczacych o prawo do niezawislosci sumienia. Dzis Zydzi ci chronia sie,
za swe niegdys tak latwo zapomniane zydostwo. Fakt, ze w Polsce w 1968 roku
przypomniano im nagle i brutalnie, ze sa Zydami, jest faktem groznym i
odrazajacym, wymagajacym napietnowania i potepienia. Ale nie czyni z nich ludzi
godnych szacunku, a nawet wspólczucia, a juz zupelnie nie upowaznia do
solidaryzowania z nimi. (...) Ludzie ci nie maja moralnego prawa do obrony,
przede wszystkim jako niestrudzeni architekci tej rzeczywistosci, w której po 25
latach dojsc moglo do tak karykaturalnych zwyrodnien mysli i pojec, jako
inzynierowie tej struktury, w której monstrualne klamstwo tak latwo jest uczynic
prawem zycia. Trudno jest zapomniec ich fanatyczna wiare w zlo, jaka glosili w
komunistycznych gazetach, ksiazkach, artykulach, filmach (...) (L. Tyrmand:
Cywilizacja komunizmu, Londyn 1972, s. 220-221).
Przypomnijmy równiez zapiski w dzienniku wybitnego twórcy pochodzenia
zydowskiego pisarza Marian Brandysa: Zydzi, którzy pozostali, weszli niemal w
calosci do nowej klasy rzadzacej (..) Zydzi garneli sie do wladzy jak cmy do
ognia (M. Brandys: Dziennik 1976-1977, Warszawa 1996, s. 235, 244). Profesor
zydowskiej literatury Ruth R. Wisse przypomniala na lamach elitarnego
zydowskiego czasopisma Commentary w styczniu 1987 roku, ze: Sowieci maja dlugie
doswiadczenie w Polsce w wykorzystywaniu Zydów na swa korzysc. Bardzo zrecznie
pomogli oni w zatruciu stosunków polsko-zydowskich po wojnie przez wyznaczenie
wielu Zydów na widoczne pozycje wladzy w niepopularnym rzadzie komunistycznym
(...). Dodam do tego opinie slynnego zydowskiego partyzanta doby wojny, pózniej
zakonnika Daniela Rufeisena: i jeszcze do tego po wojnie Zydzi zle przysluzyli
sie sprawom Polski (cyt. [19] za A. Tuszynska: Kilka portretów z Polska w tle,
Gdansk 1993, s. 138).
Zydowska lekarka Adina Blady Szwajgier zwierzala sie w rozmowie z Anka
Grupinska: Prosze nie zapominac, jaka byla rola Zydów w Polsce w okresie
powojennym. Kiedy dzis rozlicza sie zbrodnie stalinizmu... A nie moge
powiedziec, zeby tam Zydów nie bylo (...) Niech pani pamieta, ze wiekszosc tych
Zydów, którzy wrócili po wojnie do Rosji, zajela natychmiast najlepsze
stanowiska, których nie mogliby zajac przed wojna. Latwiej bylo Zydowi o to
stanowisko niz Polakowi. Bardzo to madra polityka Stalina (...) Zydom bardziej
wierzono niz Polakom (...) Ja mysle, ze Polacy po wojnie, wielu z nich przezylo
potworny koszmar. I niestety, utozsamiane to jest z Zydami (...) Ta ojczyzna
byla niedobra nie tylko dla Zydów, prawda? Zreszta po wojnie byla najmniej
niedobra dla Zydów (A. Grupinski: Ciagle po kole. Rozmowy z zolnierzami getta
warszawskiego, Warszawa 2000, s. 184,186).
Godne uwagi na ten temat jest równiez swiadectwo zydowskiego historyka i
publicysty Feliksa Mantela, który przez pewien czas po 1944 roku uczestniczyl w
zyciu publicznym Polski zwanej Ludowa, byl nawet krótko wiceministrem, aby
ostatecznie wyladowac na emigracji. Po latach bardzo ostro wspominal obserwowany
w Polsce po 1944 roku run na posady ze strony róznych osób zydowskiego
pochodzenia, piszac: Faktycznie Zydzi byli tylko instrumentem w rekach polityków
sowieckich (...) Wina niezaprzeczona tych Zydów, polskich komunistów jest to,
ze dali sie uzyc jako instrument polityki sowieckiej, drogi dazacej do
ujarzmienia narodu polskiego (F. Mantel: Stosunki polsko-zydowskie. Próba
analizy, Paryz 1986, s. 11).
Podobnie ocenial role jakze wielu Zydów-komunistów znany naukowiec zydowskiego
pochodzenia, byly dziekan Wydzialu Filozoficznego UW, odsuniety po marcu 1968
r., profesor Stefan Morawski. W tekscie publikowanym w ksiazce Krajobraz po
szoku (Warszawa 1989, s. 20) Morawski wyznawal: (...) popelniono mnóstwo
bledów wysuwajac tuz po wojnie ludzi pochodzenia zydowskiego na wysokie
stanowiska w Sluzbie Bezpieczenstwa i wojsku. A wiekszosc z nich na nie chyba
nie zaslugiwala (...) Jestem przekonany, ze ta spolecznosc dala sie w niecny
sposób wykorzystac jako instrument w dlugoletniej krucjacie ujarzmiania Polski
przez Stalina. W swietle tego: nie to zawazylo, ze w polskiej partii
komunistycznej - tak jak w ogóle w historii ruchu komunistycznego - byl ogromny
procent ludzi pochodzenia zydowskiego. Zawazylo to, ze tymi wlasnie ludzmi,
poniewaz innych chetnych nie bylo, obsadzano [20] najwyzsze i najlepsze
stanowiska. A ludzie ci czestokroc nie mieli odpowiednich kwalifikacji. To byl
za duzy kapelusz na owe glowy (...).
Wybitny matematyk pochodzenia zydowskiego Hugo Steinhaus zapisal w swym
dzienniku juz 18 marca 1945 roku: w prezydium Rady Ministrów Zydzi maja 80 proc.
posad. To samo na innych wyzszych stanowiskach (H. Steinhaus: Wspomnienia i
zapiski, Londyn 1992, s. 298).
Warto moze przypomniec równiez dzis calkowicie niemal zapomniany tekst
czolowego polskiego Zyda Stanislawa Krajewskiego z 1983 roku, a wiec z czasów,
gdy o wiele obiektywniej niz dzis staral sie podejmowac sprawy stosunków
polsko-zydowskich. Piszac na lamach KOR-owskiej Krytyki pod pseudonimem Abel
Kainer, Krajewski stwierdzal: Istotnie powazna czesc kierowniczych stanowisk w
MBP (Ministerstwie Bezpieczenstwa Publicznego - J.R.N.) za czasów Bieruta
zajmowali Zydzi, czy ludzie pochodzenia zydowskiego. Jest to fakt, którego nie
wolno pomijac, fakt malo znany na Zachodzie, niezbyt chetnie wspominany przez
Zydów w Polsce. I o to wlasnie chodzi, ze dzis Zydzi polscy, w tym i sam pan
Krajewski, jeszcze bardziej niz kiedykolwiek staraja sie pomijac ponura
przeszlosc jakze wielu Zydów stalinowskich, tym chetniej za to odprawiajac
rózne sady nad Polakami. Moze te kilka przykladów z jakze bogatego zestawu
podobnych swiadectw (przygotowuje na ten temat odrebna gruba ksiazke) wystarczy
do zasygnalizowania: historyk pamieta! Moze te przyklady zniecheca równiez
amatorów szerzenia równie hucpiarskich klamstw jak te, które glosi ambasador
Izraela w Polsce Szewach Weiss. Maksymalnie negujac role Zydów w stalinizacji
Polski Weiss posunal sie do stwierdzenia, ze wszystkiego bylo zaledwie kilku
(Zydów) funkcjonariuszy w aparacie komunistycznej wladzy!
- Za gospodarcze niszczenie Polski w dobie stalinowskiej
Zydowscy prominenci na czele z Hilarym Mincem, dyktatorem calej gospodarki
polskiej w dobie stalinizmu, zadali niezwykle ciosy polskiej gospodarce, dopiero
dzwigajacej sie ze zniszczen wojennych. Minc wslawil sie juz przeprowadzeniem
tzw. bitwy o handel. Bitwy, która w katastrofalny sposób zdruzgotala polski [21]
handel i prywatna inicjatywe. To on wywarl decydujacy wplyw na wprowadzenie we
wrzesniu 1948 roku nowej skrajnie sekciarskiej polityki rolnej, niszczacej
szanse realnego rozwoju wsi. Maria Dabrowska zapisala w swym dzienniku pod data
8 wrzesnia 1948 r. nastepujacy komentarz do gloszacego calkowita zmiane polityki
wobec wsi referatu Minca: (...) Dzis znów Hilary Minc wypowiedzial wielka wojne
bogatym chlopom. Wmówie tej pelno niewiarygodnych glupstw, nienawisci do Polski,
balwochwalczej czci dla Rosji, pelno takich klamstw o tym kraju, ze kon by sie
usmial (...) (M. Dabrowska: Dzienniki powojenne 1945-1949, Warszawa 1996, s. 278).
Jedno konsekwentnie realizowal Minc w praktyce - zasade otaczania sie na kazdym
kroku swoimi narodowosciowo towarzyszami. Dominowalo dosc szczególnie kryterium
awansów, o którym tak wspomina znany krytyk teatralny zydowskiego pochodzenia
Andrzej Wróblewski w ksiazce Byc Zydem: (...) Sztab Minca, jego otoczenie
skladalo sie w wiekszosci z ludzi pochodzenia zydowskiego.
Szczególne szkody dla Polski przyniósl realizowany pod kierownictwem Minca tzw.
plan 6-letni ze skrajnie zawyzonymi, irrealnymi zadaniami, które wciaz
podnoszono pod haslami umocnienia obronnosci w kraju przed imperialistami. W
rezultacie wyciskania z ludnosci wszystkiego, co tylko sie dalo, w
przyspieszonym tempie spadala stopa zyciowa, a zwlaszcza konsumpcja przetworów
zbozowych i miesa. Coraz powszechniejsze wówczas nastroje totalnego
przygnebienia i frustracji w spoleczenstwie dobrze wyrazal popularny wsród
slaskich górników dwuwiersz:
Panie Truman, spusc ta bania
Bo tu nie do wytrzymania!
- Za zaprzepaszczenie tak wielu polskich szans po 1989 roku
Zydowskie srodowiska bylej tzw. opozycji laickiej na czele z B. Geremkiem i
Michnikiem ponosza ogromna czesc winy za zaprzepaszczenie szans na prawdziwie
glebokie przemiany w Polsce po czerwcu 1989 roku. To oni gremialnie poparli
polityke grubej kreski az doszli do jej uwienczenia oslawionym bruderszaftem
Michnika i gen. Jaruzelskiego. To oni odpowiadaja za zablokowanie [22] w Polsce
lustracji i dekomunizacji na wzór przemian czeskich, za utrzymanie w rekach
postkomunistów jakze wielu dzwigni wladzy, od czolowych pozycji w gospodarce po
media. To oni odpowiadaja równiez za narzucenie Polakom niszczacego planu
Sorosa-Sachsa-Balcerowicza i za skrajna prywatyzacje - czytaj: wyprzedaz za
bezcen najcenniejszych kasków z polskiego przemyslu, banków etc. To oni sa
wreszcie szczególnie odpowiedzialni za skrajna polityke ciaglych jednostronnych
ustepstw - wbrew polskim interesom narodowym - w negocjacjach z Unia Europejska.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz