z Blogów * kontrowersje.net

Jak państwo zdało egzamin – watowany bezpiecznik!

• Polityka, gospodarka, społeczeństwo
• raport PKBWL Boeing 767
• załoga nie wcisnęła bezpiecznika

Proszę się uważnie przyjrzeć jak państwo "zdawało egzamin". Poderwane 2 "jaszczembie" F16, lot przez Atlantyk na uszkodzonym, TUŻ PO STARCIE, centralnym układzie hydraulicznym, krzyże zasługi tuż po wylądowaniu na brzuchu. Piana na pasie startowym i w mediach przez tydzień, lotnisko uziemione na dwa dni, miliony strat, NARAŻENIE ŻYCIA 230 OSÓB. A wszystko z powodu tego małego "pieprznika", o którym już wcześniej pisałem. Zabieg na poziomie wymiany bezpiecznika w Syrenie 105 z bigami w kierownicy, a nawet łatwiejszy, BO WYSTARCZYŁO WCISNĄĆ. Co prawda propaganda nie spoczywa i ciemnemu ludowi wygraża wybuchem po wciśnięciu bezpiecznika, tyle tylko, że ten bezpiecznik został AKTYWOWANY i nie tylko nic nie wybuchło, ale wyszło podwozie. Nie będę się tu popisywał swoją "wiedzą lotniczą", nigdy tego nie robiłem, ale przypomnę raz jeszcze, że w Polsce do oceny tego typu zdarzeń jak kabaret medialny wokół "eksperckich" analiz, potrzebna jest wiedza z podstawówki, a to co wypisują dyżurni pismacy z biuletynu żydowskich komunistów, urąga umysłowi ociężałemu, nie tylko zwykłej logice i wiedzy ogólnej.

W tym przypadku mamy cały samolot, zrobiono konkretne zdjęcia, występuje sprzeczność interesów Boeinga i LOT, a mimo wszystko wobec ewidentnych faktów odegrano spektakl propagandowy i do samego końca urabiano ciemny lud, zresztą nadal się urabia.
Wyobraźni mi nie starcza, by dokonać przełożenia na katastrofę TU-154M, gdzie od początku interes był jeden i wspólny dla Ruskich i dla Tuska. Bez najmniejszych dowodów winy pilota i pasażerów, co jest kuriozum, stada usłużnych błaznów pompowały ludziom "eksperckie" łajno do głowy.
W żadnej sprawie PRL II nie mówi prawdy, nie ma żadnej kontroli prasy, istnieje jedynie drugi obieg informacji, który stał się ekskluzywnym miejscem dla garstki wariatów. Nawet w oryginalnym PRL sekretarze postawili się Ruskim po katastrofie Iła Kościuszko.
Każdą "informację" przekazaną przez GW, czy TVN, łącznie z prognozą pogody należy poddawać szczegółowej weryfikacji. Każdą i zawsze.

01.12.2011 - 11:18 | dodał:

• MatkaKurka
• 2178 odsłon

| Odpowiedz

Płać więcej, pracuj dłużej * dostaniesz m n i e j * w RPrl

Rogalewski: Płać więcej, pracuj dłużej, a dostaniesz mniej

Adam Rogalewski*

01.12.2011

30 listopada w Wielkiej Brytanii strajkowały 2 miliony pracowników sektora budżetowego. Na ulice wyszło 80 związków zawodowych, w tym najliczniejszy UNISON, reprezentujący przeszło 1,3 miliona pracowników. W całym kraju odbyło się tysiąc demonstracji – w Manchesterze wzięło w nich udział 30 tys. ludzi, w Liverpoolu 20 tys., w małym Luton, gdzie mieszka wielu Polaków, przeszło tysiąc. Do strajku dołączyły organizacje pozarządowe i studenckie. Do pracy nie przyszli nauczyciele i pracownicy akademiccy, pracownicy służby zdrowia, samorządu terytorialnego (sprzątacze ulic, pracownicy lokalnych bibliotek) i administracji rządowej, w tym celnicy.    Zobacz: Fotorelacja z protestów w Londynie Dlaczego Brytyjczycy strajkują? Strajk spowodowały planowane przez koalicję rządzącą zamiany w systemie emerytalnym. Najkrócej można je opisać w następujący sposób: płać więcej, pracuj dłużej, a gdy w końcu przejdziesz na emeryturę, dostaniesz mniej. Rząd proponuje podwyżkę składki emerytalnej płaconej przez pracowników o przeszło połowę – z 6 do 9 procent, opóźnienie przechodzenia na emeryturę z 65 roku życia na 68 rok oraz zmianę zasad obliczania podstawy emerytalnej (zamiast ostatniego wynagrodzenia ma być brana średnia z całego okresu zatrudnienia). Zakładając, że większość pracownik zaczyna od niższych zarobków, by stopniowo awansować na lepiej opłacane stanowiska, zmiana ta będzie niekorzystna. Nie dotknie ona natomiast tych, którzy zarabiają najmniej i przez całą swoją karierę pracowali na niskim stanowisku, czyli np. sprzątaczy czy ochroniarzy. Jak działa system emerytalny w Wielkiej Brytanii? System emerytalny w Wielkiej Brytanii jest bardziej skomplikowany niż w Polsce. Istnieje tu emerytura obowiązkowa w postaci świadczenia socjalnego płaconego z podatków i należnego wszystkim pracownikom, bez względu na to, ile zarabiali Jej wysokość uzależniona jest za to m.in. od liczby przepracowanych lat. Oprócz emerytury obowiązkowej jest też dobrowolna emerytura zawodowa: składki na nią płacą pracodawca i pracownik. I o tę właśnie emeryturę walczą strajkujący. Wysokość składek opłacanych przez pracownika i pracodawcę jest różna, zasadniczo jednak pracodawca prywatny płaci mniej od pracodawcy publicznego. W przypadku brytyjskiej służby zdrowia składka płacona przez pracodawcę wynosi 14 procent wynagrodzenia pracownika, a płacona przez pracownika – 6 procent. W sektorze prywatnym – o ile w danej firmie fundusz emerytalny w ogóle istnieje – składka wynosić może np 3 procent dla pracodawcy i 3 procent dla pracownika. Rząd kontra związki Do propozycji zmian w emeryturach doliczyć trzeba zamrożenie płac w sektorze publicznym przez ostatnie dwa lata – rządząca koalicja ogłosiła właśnie przedłużenie tego stanu o kolejne dwa – narastającą inflację (około 5 procent w skali roku) oraz zwolnienia grupowe. Obejmą one około 700 tys. pracowników z 6 milionów zatrudnionych w sektorze publicznym, czyli co dziesiątą osobę. Rząd uzasadnia swoje propozycje koniecznością oszczędności, redukcji zadłużenia publicznego i tym, że ludzie żyją dłużej: jeśli system emerytalny się nie zmieni, to nie będzie z czego wypłacać emerytur. Pracownicy mówią na to: „Enough is enough”, a związki dopowiadają, że jest to swego rodzaju kara dla pracowników budżetówki za kryzys, który nie oni wywołali. Związkowcy podkreślają, że emerytura brytyjska jest najniższa w całej Unii Europejskiej, a zwiększona o 3 procent składka emerytalna trafi nie do odpowiedniego funduszu lokalnego, tylko bezpośrednio do budżetu państwa. Ekonomiści twierdzą, że skoro emerytura zawodowa nie jest obowiązkowa i pracownicy zawsze mogą z niej zrezygnować, to w funduszach emerytalnych i tak zabraknie pieniędzy: im mniej osób będzie płacić składki, tym więcej rząd będzie musiał dokładać z pieniędzy podatników. Summa summarum, czy pracownik będzie w takim funduszu, czy nie, i tak dostanie mniej na starość i grozi mu po prostu bieda. Dotyczy to także pracowników sfery prywatnej, którzy albo nie mają wcale emerytury, albo jest ona bardzo mała. Za parę lat w Wielkiej Brytanii może się pojawić wielka grupa emerytów żyjących w ubóstwie, potrzebujących od państwa zapomóg socjalnych. Co dalej? Strajk z 30 listopada to dopiero początek – związki przeprowadziły referendum dotyczące dalszych demonstracji. Rząd już zaczął się uginać pod presją i poszedł na ustępstwa: proponowane zmiany nie obejmą pracowników, którym zostało dziesięć lat do przejścia na emeryturę. Z drugiej strony pojawiły się też propozycję, żeby zabronić strajku w niektórych sektorach gospodarki, np. transporcie kolejowym czy londyńskim metrze, lub żeby ważność referendum strajkowego uzależnić od tego, czy wzięła w nim udział minimalnie połowa uprawnionych do głosowania. Czas pokaże, czy strajk ten zakończy się szczęśliwiej niż te sprzed trzydziestu lat, czy czeka nas powtórka z rządów Margaret Thatcher. *Adam Rogalewski - pracownik OPZZ oddelegowany do pracy w brytyjskim związku zawodowym UNISON, dokorant w London Metropolitan University.